Henüz Uçmayı Öğrenememiş Bir Kelebeğin Hikayesi

Gerçek Yüz

Merhaba arkadaşlar bu benim ilk hikayem bu yüzden yazım yanlışı olabilir.Kusura bakmayın
💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜

Sonunda olmuştu...16 yıllık derdim sıkıntım bitmişti.Tam dalmış eğitim hayatımı düşünürken birinin bana çarpmasıyla kafamı kaldırdım.Abim heyecanla ilerlerken bana çarpmıştı.Abimi ilk defa bu kadar heyecanlı görüyordum.Düğününde bile bu kadar heyecanlı değildi.Sadece abim değil,ablam ,annem ,Havva ablam,Ali Can abim hatta küçük yeğenim bile heyecanlıydı.Aa yeni fark ettim bende çok heyecanlıydım.Neyse şimdi hazırlıklarımı kontrol edeyim:Kırmızı elbisem tamam, saçlarım tamam,A ayakkabılarımı unutmuşum.Erva'daydı ayakkabılarım.Erva benim çok yakın arkadaşım ayakkabılarımı da ablasının kınasına giymek için almıştı.Neyse sıkıntı yok.Erva karşı komşumuz.Tam kapıyı açmıştım ki kınalarının Giresun'da olduğu aklıma geldi.Hayır hayır hayır...İşte şimdi gerçek yüzüm ortaya çıkacaktı."Anneeeeee ayakkabılarım Erva'da kaldı." Dedim ve hüngür hüngür ağlamaya başladım."Kızım bir sürü ayakkabın var onlardan birini giy işte bişe olmaz ""Olmazzzzz onlar elbisemle uyumlu olmuyor."Hıçkırıklarım yankılanıyordu binada.Bu arada kurtarıcı ablam -iyi ki vardı-"Kız Zeynep bu Yağmur bozuntusu senden görüp aynı ayakkabıdan almamış mıydı?""Evet kraliçem"dedim burnumu çekerek.Ablam ayakkabılarını giyip Gülçin teyzelere gidip "Gülçin teyzemmm ,nasılsın?""İyiyim yavrum da hayırdır inşAllah""Hayır hayır teyzecim de Yağmur'un beyaz ayakkabılarını ödünç alabilir miyim?""Tabii ki yavrum " diyip ayakkabıları verdi.
..............
Sırayla çağırıyolardı.Sıra bana gelmek üzereydi.
"Savcı Zeynep Dilda Karataş" biraz bekledik. Kimdi bu hadi artık çıksın bir an önce.Bi dakika bi dakika bendim bu.
"Zeynep Hanım gelmemiş sanırım"
"Hayır, buradayım"diyip hızlıca yanına gidip cübbemi giyip yerime geri oturdum.Güzel cübbem.Annem çantaya koymak için cübbemi istiyordu.Tabii ki vermedim ne zorluklarla kazandım ben o cüpbeyi.
........

Tam arabaya binecekken arkamdan birinin seslenmesiyle arkama döndüm. Hazal bana sesleniyordu.Hazal en yakın arkadaşımdı.
"Dildooo kız benimle fotoğraf çekilmeden mi gidicennn"(Dildo Hazal'ın Zeynep'e taktığı isim.)
Onunla birkaç fotoğraftan sonra arabaya bindim.
Şarkı söyleyerek eve geldik.İçeri girdiğimizde hemen odaya girdim.Odanın dışında ki sesler yüklselince dışarı çıktım.Kağan yoktu!Gözlerim kararmaya başladı.Kağan benim bu hayatta en çok değer verdiğim şeydi.Hemen arabaya binip adliyeye gittik.Adliyeye gidene kadar hiç susmadan ağladım.Kağan olmasa yaşayamadım ki...
Adliyeye geldiğimizde Kağanı Şeyma'nın yanında gördüm.Allah kahretsin Şeyma benim en büyük düşmanımdı.Neyse kaybolmasından daha iyiydi.

1 saat önce
Şeyma Hanzade'den devam
Eğer Zeynep hanımlar (!) bir şey yapmazsa planım tıkır tıkır işleyecekti.Hazal'a biraz para teklif edince hemen sattı Zeynep'i.Plan şöyleydi:Hazal Zeynep'i çağırdığında Zeynep Kağanı bırakacaktı ve bende Kağanı yanıma alacaktım.Sonra onlar anlayıp geri geldiklerinde bende Zeynep'i azarlayıp çocuğu verecektim.Onunula eğitim hayatımız boyunca hep rakiptik sonuç olarak ise o birinci ben üçüncü Hazal ise ikinci olmuştu.
Şimdi...
Zeynep'ten devam
Şeyma çocuğu yanıma getirip"Daha küçük çocuğun sorumluluğunu alamıyorsun savcılığın sorumluluğunu nasıl alacaksın hıh"dedi Sinirle Kağan'ı kucağıma alırken Şeyma'nın kulağına eğilip"Bu işte senin parmağın var anlamadım sanma!Bay bay "diyerek çokkkkk sevgi dolu(!)bir öpücük gönderdim.

Ve bu bölümde böylece biter.
Uyarı!!!
Arkadaşlar hem LGS hazırlıkta olduğum hem de ilk kitabım olduğu için çok sık bölüm yazamayabilirim.
Sizi seviyorum turtalarımmm💜💜