(No) Sweet Sixteen

100 dagen voor sweet sixteen

De meeste mensen zeggen dat het 'teenage life' de beste tijd van je leven is. De tijd waarin je jezelf moet uitleven. Ik denk ook dat het leuk is, voor sommige mensen toch. Niet voor mij. Ik ben Taylor Rae, niemand kent mijn naam. Hoogstens de kinderen van mijn klas misschien nog net. Hoewel ze vaak subtiel vragen wat mijn naam is.

Ik wil zoals Bri zijn. Bri is mooi, populair, lief, en is samen met Brandon. Brandon is de knapste jongen van de hele school. Zo staat het toch op de lijst.

De lijst zijn 2 bladeren papier die bij de toiletten hangen. Op de lijst staat altijd een categorie, en daarachter een naam die het beste bij die categorie past. Nu staat bij knapste jongen natuurlijk Brandon. Bij knapste meisje staat Bri. Om op de lijst te staan moet je heel populair zijn. Dat is dus de reden waarom ik er waarschijnlijk niet op sta. Ik heb één vriendin, Dina Herrera. Zij stond wel op de lijst. Als 'grootste nerd' Niet dus echt iets om over op te scheppen. Het is erg om het van je eigen beste vriendin te zeggen, maar ze ziet er ook wel een nerd uit. Ze draag geruite hemden, skinny jeans en laarzen. Veel moet ik niet zeggen, want ik draag zelf skinny. En altijd een witte t shirt en witte sneakers. Dina heeft korte zwarte haren tot aan haar schouders en een bril. Je kunt haar niet bepaald knap noemen, maar lief is ze wel.

Het was weer een maandagochtend. Zou ik weer fake zieken vandaag? Nee, dan laat ik Dina in de steek. Ik haat maandagen. We beginnen altijd met 2 uur wiskunde van mevrouw Jhonson. Zij is hip net zoals de populaire meisjes van de school. Ze is zelf nog maar 20 en heeft een pik op alle nerds, zoals mij. Ze is wel vriendelijk, en tijdens haar les mogen we kiezen waar we zitten. Dat is dus het enige pluspunt. Bij ons volgende uur Nederlands is het juist het omgekeerde. Meneer Jones trekt alle slimmere leerlingen voor en is streng op vaste plaatsen, en dan moet ik naast Mona gaan zitten. Mona hoort bij het groepje van Bri. Maar ze is helemaal het omgekeerde van haar. Bri probeert nog vriendelijk te doen en weet nog ten minste dat mijn naam met 'T a' begint. Mona weet mijn naam niet eens, ook al zit ze bij mij in de klas en naast mij. Ze noemt me altijd Jane. Ik verbeter haar altijd en altijd gebruikt ze het exuus. 'Oh maar ja dat ik wist ik eigenlijk wel hoor. Ik ken gewoon iemand die Jane heet en je lijkt daar op.' Mona geeft altijd commentaar op mijn kledij. Of ze zegt dat ik een te grote nerd ben. Altijd van die groffe opmerkingen als je niet zoals haar bent.

Na het uur nederlands dat ik met Mona moet overleven hebben we pauze. Waar ik altijd samen met Dina achter het muurtje zit.

Onze speelplaats is heel groot. Je hebt het plein, waar de jongens meestal voetballen en als er een meisje mee doet wordt ze uitgescholden als 'pick me'. Naast het pleintje heb je het grasveld, met een lange muur waar eenzame kinderen en nerds achter zitten. Om te verstoppen voor de vriendengroep van Jacob en zijn vrienden, die de eenzame kinderen gaan pesten. Op het grasveldje zitten meestal de vriendengroepen die niet populair zijn, maar het ook niet onbekend. Zoals die van Alice of Pippa. Zij doen nog wel heel vriendelijk tegen ons en kennen mijn naam. Dan heb je het afdak. De plaats waar iedereen wilt komen. Waar de populaire kliekjes zitten. Het doel van iedereen: onder het afdak terecht komen.

Ik deed weer mijn skinny broek aan die ik gisteren ook droeg. Eigenlijk moest ik is nieuwe broeken kopen. Skinny is echt niet meer in de mode. Ik weet niet sinds wanneer ik geef om mode en dat soort dingen. Ik trok een zwarte trui over mijn t shirt aan en ik nam een snel ontbijt. Mama was naar haar werk. Ze vertrok in de ochtend om 5 uur s'ochtends en ze kwam terug om 9 uur. Veel zag ik haar dus niet. We waren thuis niet zo heel rijk. Mama probeerde zo goed mogelijk te werken om geld te verdienen. Papa is gescheiden met mama toen ik 4 was. Hij is naar Spanje verhuist en ik zie hem alleen maar in de vakanties.

Ik stuurde nog een berichtje naar Dina dat ik ging vertrekken. We wachtte altijd op elkaar om naar school te rijden. Ze woonde maar 3 straten van me vandaan.

'Goedemorgen!' Zei ik. 'Hey Taylor, leuk weekend gehad?' Ik knikte. 'Valt mee. Niet veel speciaal gedaan.' 'Ik ook niet hoor.' We fietsen samen verder. 'Ben je niet bijna jarig Dina?' Vroeg ik toen we aan de lichten stonden. 'Binnen 2 weken. Eindelijk 16!' Zei ze vrolijk. '16... zou het niet cool zijn om een sweet 16 party te organiseren?' Vroeg ik. Dina lachtte. 'Met welke vrienden? Een sweet 16 met twee is niet echt fascinerend hoor.' Ik zuchtte. 'We kunnen toch wat kinderen uit nodigen van onze klas.' Dina keek me raar aan. 'Wie gaat er nu naar een feest komen van ons. Niemand kent ons.' Ik zuchtte terug. Het was geen geheim dat we alles behalve populair waren. 'Kijk Taylor, ik snap jou. Ik wou ook populairder zijn. Maar wij zijn nerds. En wij hebben geen geld om big boys en crop tops te kopen. Als je zelf een sweet sixteen wilt organiseren, je hebt nog 5 maanden om populair te worden.' 'Misschien doe ik dat wel.' Zei ik. Natuurlijk zou ik dat niet. Ik ben maar Taylor Rae.