Why am I still here? | minsung

you have forgotten me

"-Günaydın, sevgilim"

Gözlerini aralayıp dudaklarına kısa bir öpücük konduran kişiye bakmıştı Jisung. Gülümseyerek gözlerini yeniden kapattı.

"-Uyumadığını biliyorum, uyan artık uykucu!"

Rol yapmayı başaramadığını düşünerek gözlerini yeniden açtı.

"-Uyandım, uyandım!"

Minho güldü ve sevgilisinin üzerinden kalktı.

"-Bay Jisung, 5 dakika içinde mutfakta olmazsanız bütün yemekleri ben yiyeceğim"

Minho mutfağa doğru koşar adımlarla gitti. Jisung ise yataktan kalktı ve banyoya gitti. Elini yüzünü yıkadı. Odasına geri dönüp saçlarını taradı. Mutfağa gidip hayranlıkla masaya baktı.

"- Çok marifetlisiniz, tebrik ederim"

Masada oturmuş, ellerini çenesine yaslamış olan güldü. Jisung ise karşısına oturdu. Masanın ortasında hazırlanmış taze krep, kahvaltılık malzemeler ve bir bardak limonata görünce sevinmişti. Ne kadar aç olduğunu farketti. Jisung tabağına bir krep alıp tadına baktı.

"-Mükemmel olmuş!"

"-Beğenmene sevindim"

İkisi de gülüşerek tabaklarına kahvaltılık malzemelerden aldılar.

Kahvaltı öğünü onlar için resmen bitmişti, krep tabağı boşalmıştı.

"-Jisung, hayatım, doktor randevusu var. İlaçlarını içmelisin"

İlaç kelimesini duyunca yüzünü buruşurdu Jisung. Unutkanlığı için kullandığı ilaçlardan son zamanda çok fazla bıkmıştı. Fakat hiç bir şeyi unutmaması gerekiyordu. Her bilgi değerliydi.

"-Minho.. doktora gitmek istemiyorum. Bana daha çok ilaç verecek!"

"-Sevgilim, ilaçlar senin unutkanlığını azaltıyor. Beni hatırlamak istemez misin?"

Sevgilisi yine haklıydı. Birşey demeden masadan kalktı. Odasına gitti. Sinirle pijamalarını bol sweatshirt ve kareli pantolon ile değiştirdi. Yatağa oturup beklemeye başladı. Bir süre sonra Minho da masayı toplayıp odaya gelmişti. Sevgilisinin yanağına bir öpücük kondurup banyoya gitti ve üzerini değiştirdi. Geri gelip yatakta oturan kahverengi saçlının yanına geldi.

"-Hadi, Jisung"

Doktor kontrollerine her zaman sevgilisi için gidiyordu Jisung. İlaçlarını her zaman sevgilisi için içerdi. Ama bu defa farklıydı. Artık hiç bir şey yapmak istemiyordu. Hastalığı için gerçekten gerekli miydi bu? Doktor onu oyalıyor muydu? Ona yalan mı söylüyorlardı?

"-Jisung"

"-Jisung!

Kolunu dürten kişiye baktı Jisung.

"-Daldın yine. Hadi geç kalacağız"

Zar zor oturduğu yerden kalktı Jisung. Kapıya gidip anahtarı çevirdi ve ayakkabılarını giyinmeye başladı. Ayakkabılarını giyince kapının yanına yaşlanıp kumral olanı bekledi. Çok geçmeden o da gelmişti. Kapıyı çekip kilitledi. Ve yürümeye başladı. İkisi beraber binadan çıktılar. Hastaneye doğru yürümeye başladıklarında Jisung arkadan, Minho önden yürüyordu. Minho durup arkasına baktı.

"-Jisung, arkada kalmanı istemiyorum. Geç kalacağız"

Jisung'un amacı da bu değil miydi zaten? Doktora geç kalmak. Ertelemek. Yüzleşecekti gerçekle elbet. Sadece geciktiriyordu. Bunun bir faydası olmayacağını iyi biliyordu fakat elinde başka bir şey gelmiyordu. Sevgilisinin hâlâ yavaş yürüdüğünü gören Minho ise arkasını döndü ve sevgilisini kucağına aldı.