"On this day and forever,I will love you even if the sun refuses to shine,even if the planets collide,even humans will all die,even aliens will come in earth.I will always be here.I'll be right here beside you,in times of success and in times of failure.I will give my everlasting love to you."
Naranasan mo na bang maniwala sa mga katagang ito?Naranasan mo na bang magmahal ng husto na kahit magkabaliktad na ang langit at lupa ay mamahalin mo parin siya?Ibig kong sabihin,nakaramdam ka na ng kaya mong ibigay ang lahat ng luha mo sa kanya?To the point na baka makaka-oppress na sya ng sobrang-sobra kung makagawa sya ng kasalanan na hindi mo matanggap-tanggap.
Pero ang pinakasakit ay yung iniwan mo sya pero mahal ka pa rin talaga nya.Maling akala pwede?.Yun talaga ang literal na nakakaiyak.Na kahit gustong gusto mo pa sya,ayaw mo na syamg balikan dahil sa sobrang takot mong masaktan,ayaw mong makita ng mga taong umiiyak.
Naranasan ko na yun nung high school ako.
Up until now hindi parin ako nakakmove on.Bakit kaya?Sabi nila ako lang daw ang makakasagot nyan,pero kahit ako mismo nagtataka kung anong isasagot kong dahilan.Hanggang ngayon,my eyes still stream those fucking tears.Gusto ko syang balikan!Gustong gusto ko.Pero bakit may part sakin na nagsasabing,"It's time to let him go."Hindi ko alam kung nasaan.
Bigla lang niya akong iniwan na nag-iisa at umiiyak sa gitna ng ulan.
Pumunta kami sa Ilocos Norte noon.Bakit sya kasali?Napagkasunduan kasi ng aming pamilya,business partners kasi ang mga magulang namin.Gusto kasi nilang meron silang break sa lahat ng mga busyness nila.Pero friends na kami simula pa nang pinanganak kami ,same place,same day,same hour.Minutes lang ang pagitan namin.Tandang tanda pa namin ang mismong oras na pinanganak kami.Sinabi kasi ng mga magulang namin.Ako,pinanganak ako sa oras na 11:45 p.m. samantalang sya 11:58.Malapit na kaming hindi mag same-date birthday.Buti nalang nagkahimala.
Hanggang naging elementary kami,palagi kaming kasama.Magkatapat lang kasi ang mga bahay namin.Sinabi ng aming magulang na sasakay nalang daw kami sa school bus dahil daw busy sila.Basagulero kasi kami.Kapag dadating na ang bus,tatakbo lang kami papuntang school.Tawang-tawa kami nun habang humihingal kami.Minsan nga sabay kaming napunta sa principal's office dahil sa pagcu-cutting classes namin.Pero salamat dahil nakagraduate parin kami sa edad na 14.Ang tanda na namin noh?Palagi kasi kaming Grade 6 ng mga arae na yun.
At naghighschool kami,yun na nga.Nagbakasyon kami.Nakakatawa pa nga eh dahil naglalakad ako sa tabi ng dagat.Meron akong nakaligtaang nabangga.
"Tumingin ka naman sa dinaraanan mo."pagsusungit ko.
"Eh-eh sorry.Nga pala?Ikaw ba si Taeyeon."
"Oo,Ah-ah ikaw pala yan,Baek.Sorry pala ha."
"Ok lang."
"Pede ba akong sumabay?"
"As much as okay."
At yun naglalakad kami.Hindi namin alam kung saan kami pupunta.Hanggang napagod kami at nagdesisyon kaming magstargazing.
"Ang ganda ng stars noh.",sabi ko.
"Maganda talga ngunit mas maganda ka."pabulong niyang sabi.
"Ano yun?"
"Wala."halatang pagsisinungaling niya.
Bata palang ako may gusto na ako sa kanya.Ewan ko.Ngumingiti ako pag kasama sya.Natatawa ako kung ipapakita nya sakin ang pokerface niya.Baka yun ang nagustuhan ko sa kanya?
