Sabah her zamanki gibi kafede tek tük gelen müşterilerle ilgileniyordum ve Katsuki'nin gelmesini bekliyordum.
Dün onu kırdım mı emin değilim...sırf bu yüzden bana kırılacaksa amacı beni becermekti kesin.Ahh bilmiyorum,gelse her şey çözülecek.
Dışarıdaki müşterilere siparişlerini vermek için çıktım ve göz ucuyla Katsuki'yi görüp hemen masaya içecekleri bırakıp onun yanına gitmeye koyuldum derken yanında bir kızı görmemle duraksadım.
Katsuki motoruna yaslanmıştı.Kız da ellerini onun yanaklarına koymuş bir şeyler anlatıyordu.Ve bir anda Katsuki'nin dudaklarına yapışmasıyla tüm algıları yitirmem bir oldu.Öylece ikisinin öpüşmesini izleyebilmiştim sadece...
?: kime sesleniyorum ben!?
İrkilip müşteriye döndüm ve kafamı toparlamaya çalışıp siparişi alıp sinirli adımlarla içeriye geçtim.
Hay sikeyim.Kafamı kimin için yoruyormuşum bu kadar...Aklımı sikeyim...neden bana ümit verdi?ne diye beni kullanıp attı.kullanmayı da beceremedi ki...ah iğrenç hissediyorum.
Tezgaha yaslanıp derin bir nefes alıp onu düşünmemeye çalışarak işime odaklanmaya çalıştım.
Bir kaç dakika sonra çanın çınlamasıyla arkamı döndüm...kahretsin.Onu görmek hiç istemiyordum.Tepki vermeyip işime geri döndüm.
Katsu: hoşbuldum
Onu elimden geldiğince görmezden ve duymazdan gelmeye çalışarak içecek hazırlıyordum.
Katsu: küs müyüz?
Ona bakmaya tenezzül bile etmeyip hızlıca siparişleri götürmek için oradan ayrıldım ve içecekleri masaya koyar koymaz lavaboya girip kapıyı kilitledim.
Şimdi sırası değil kendine gel...gerizekalı şimdi ağlamanın sırası mı.aptal.
Gözlerimi bastırıp ağlamamı olabildiğince durdurup kapıyı açtım ve karşımda onu görüp duraksadım.
Katsu: her şey yolunda mı..?
- evet.
Sıyrılıp gitmeye koyulacakken önüme geçti.
Katsu: ağlamışsın?
- çekilir misin
Katsu: söyler misin ne olduğunu?
- işim var,çekilir misin.
Onun çekilmesini bile beklemeden çekip gittim ve kapıdan Kenji'nin girdiğini görmemle şükür duaları edip hemen eşyalarımı yanıma aldım.
Kenji: koş koş,anca yetişirsin
- kusura bakma
Kenji: ne oldu lan ne bu hal?
Şuan onu hiç çekecek halim yoktu..Hızlıca kafeden çıkıp yol boyu ağlamamı bastırmaya çalışarak sahile gidip kendimi çimlere attım ve dizlerimi kendime çekip göz yaşlarımı saldım...
Dün olanların üzerinden sadece 5 saat geçmiştir ve o...Ben mi çok erken kapıldım bilmiyorum.Sikeyim ne kadar da aptalım...
Ah ona çok kızgınım..neden bana ümit verdin ki o zaman.Çok aptalım.Bir yüzüme güldü diye kendimi kaybetmişim...Bok gibi hissediyorum.
Kulaklığımı takıp müzik açtım ve kafa dağıtmaya çalıştım...Böyle de olmayacağını anlayıp stüdyoya gittim.Şuanda tek isteğim Katsuki'nin gelmemesiydi.Onu bir daha görmek hiç istemiyordum...
Baterinin başına geçip sinirimi ondan çıkarmaya başlayıp kafamı bir şekil dağıtmaya çalıştım.
OF KAFAYI YİYECEĞİM ŞİMDİ...Böyle olmak zorunda mıydı!cidden kullanıp attı beni.
