[ᴛʜᴇ ᴛʀᴜᴇʙʟᴏᴏᴅ]
-CHAPTER SEVENTEEN-
•┈┈┈••✦ ♡ ✦••┈┈┈•Жонгүг нүдээ нээмэгцээ түүний тэвэрт тайван унтах Тэхёныг харан зөөлөн инээмсэглэв.
Жинхэнэ цуст омегагийн хөөрхөн булбарай хацрыг эрхий хуруугаараа зөөлөн илэх ба түүний улаахан уруул, эмх замбараагүй үс нь түүнд хөөрхөн санагдсан. Түүний бүх зүйл үнэхээр үзэсгэлэнтэй юм.
Жонгүг тонгойн түүний уруул дээр зөөлөн үнсэв. Түүнийг уруулаа салгамагц Тэхён аажмаар нүдээ нээв.
"Уучлаарай сахиусан тэнгэр минь би чамайг сэрээхийг хүсээгүй"
Жонгүг түүний гарыг атгаад эрхий хуруугаараа зөөлөн илэн "Сайхан амарсан уу?"
"Yesh~" Тэхён нялх хүүхэд шиг хагас унтсан байдалтай шивнэв.
Түүний өглөөний эгдүүтэй хоолойг сонсоод Жонгүг инээв. Түүнд ийм өхөөрдөм байдлыг тэвчих нь хэцүү юм.
"Хонгор минь чи яг л нялх хүүхэд шиг сонсогдож байна" Жонгүг ийн хэлэн инээв.
Жонгүг түүн рүү инээж байгааг хараад Тэхён хошуугаа унжуулав.
"Битгий инээгээд бай!" Тэр ийн хэлээд Жонгүгийн цээжийг цохив.
YOU ARE READING
𝐓𝐇𝐄 𝐓𝐑𝐔𝐄𝐁𝐋𝐎𝐎𝐃
Werewolf"Хорвоо ертөнц чамайг мангас гэж зүхэж болох ч би хэзээ ч тэгэхгүй." "Надад хорвоо ертөнц чухал биш, зөвхөн чи л чухал." ᴄʀᴇᴅɪᴛs ᴛᴏ ᴊᴇᴛʙʟᴀᴄᴋxsᴏᴜʟ.