Kafamda mıydım, yoksa dışında mı?
Romanın başında mıydım, yoksa son sayfasında mı?
Uçma şansı olduğu için özgür olduğunu zanneden kanatları bağlı bir kuş gibi miydim,
Yoksa ellerini semaya döndüren, gönlünü içeri çeviren bir umudun zerresi mi?
Kahkahalar yerine koysaydim kemani,
Buna da güler miydiniz?
Kulaklarınızı kapatıp hüzünlü kemanı duymaz iseydiniz,
gönlünüz anlasaydı olayı ve keşke gülseydiniz.
Kemana odaklanma, o hep çalıyor ve çalabildiğinden alıp götürüyor.
Büyük pencerelerin bile özgür hissettirebildiği çocuksu gerçeklik, anlıyor musun demek istediğimi?
Pencereyi açtığını hayal eden çocuk,
Belki de gerçek bir çocuk değildi.
Pencerenin ardındaki sırları ve cüceleri bilmeyen hayal gücündeki düşüncelere şüphe ile yaklaşmak gerekti.
Cücenin içindeki yalancı çocuk,
Anlıyor muydun demek istediğimi?
Pencerenin dışında, yoksa içinde miydi?
Kuşun kaçtığı semaya el açanların umutları, çocukça mi yoksa gerçekçi miydi?
