Her zamanki okul günlerinden biriydi o gün de. Kasım ayı normal bir şekilde soğuk geçmekteydi. Sabahın erken saatlerinde hemen hemen her gün olduğu gibi okula gitmek üzere uyanan gençler ve çocuklar sokağı dolduruyordu. Bir kısmı metro ile gidiyorlardı, ancak yine de sabah saatlerinde sokak sakinlerini uyandırmayı başarıyorlardı.
Lee Minho da üniversiteli bir öğrenciydi. Aslında deli dolu biriydi kendisi, ciddi olduğu söylenemezdi. Ancak sabahları okula tek başına gittiğinden konuşacak kimsesi olmuyordu. Bununla beraber soğuk görünen yüz ifadesiyle insanların farklı düşüncelere kapılmasına sebep oluyordu.
Sadece en yakın arkadaşlarına karşı kendisi oluyordu o. Diğer insanlara sorsanız duygusuz ve korkunç biri olduğunu söylerlerdi. Umurunda olduğu söylenemezdi, insanların düşünceleri hiç bir şey ifade etmiyordu onun için.
Chan, Changbin ve Hyunjin, okula yakın oturuyorlardı. Minho ise okula fazla uzakta kaldığından metro ile gidip gelenler arasındaydı. Henüz hava bile tam aydınlanmamış olsa da, sokaklar anneleriyle beraber okullarına giden çocuklarla, arkadaşlarıyla oyalanarak okullarına yürüyen gençlerle doluydu. Kimi öğrenci ise evinde uyuyor olmalıydı, kasım ayının soğuğu dikkat etmeyenleri çabucak hasta edebilirdi.
Minho, nefesini soğuk havaya karşı üflediğinde çıkan buharla gülümsedi. Soğuğu birçok insanın aksine severdi. Boynundaki gevşek atkıyı çantasının koluna sıkıştırarak metro durağına doğru ilerlemeye devam etti.
Pazartesileri sevmiyordu. Genelde tüm ödevler ve son güne bırakılan projeler o gün teslim ediliyordu. Bu sefer teslim etmesi gereken bir projesi yoktu, yine de mutlu olduğu söylenemezdi.
Sadece üç yakın arkadaşına karşı gülümser, gerçek kişiliğini gösterirdi. Kendinden bahsetmekten nefret ederdi. Ailesini de sevmiyordu, onlar da Minho'yu sevmezlerdi zaten. Üvey kardeşi ve üç arkadaşı dışında kimse yoktu onun için. Dünyada beş kişi vardı. Kendisi, öz babasından sevdiği üvey kardeşi Jeongin, tek arkadaşları Chan, Changbin ve Hyunjin o beş kişilik listeyi oluşturmaktaydı. Altıncı kişi ise hayatına o pazartesi günü giriş yapacaktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
No _*MinSung*_
Fanfiction"Hyung, gerçekten iğrenç biri miyim?" "Ne?" Dudakları şaşkınlıkla aralanırken bu güzelliğe kimin bu şekilde bir 'hakaret' ettiğini anlayamamıştı. Kendisine her gün daha ağırları söylenirdi, gerçekten üzülürdü ama umursamazca karşılığını da verirdi...
