Hastanenin yolunu tuttum.Otobüse binicektim sonuçta yaşlılara bedava bu onca insanin ayakta binmek icin bindigi araç.Tam çantamı karıştıyorumdum ki kartimin olmadigi farkettim.Neyse bir şekilde hastaneye ulaştım.Bazı tetkitler yaptı doktor.Daha sonra herhangi bi yakınımın olduğunu sordu.Yoktu.Benle konuşmaya başladı doktor:
-Öncellikle bu her yaşlı bireyin başına gelebilecek bi durum Nazife hanım.Hastalığınız ilerlemiş durumda.Hastalığınız alzhemier.Biz ilaç tedavisine başlıyacagiz ama bilmeniz gereken bir kaç sey var.Öncellikle yavaş yavaş yeniyi unutucaksınız.Daha çok eskiyi hatırlıycaksınız.Eğer hastalığınız çok ilerlerse isminizi dahi unutabilirsiniz..."
Hastaneden çıktım evime dogru yuruyordum.Evimin yolunu karıştırdım başka sokakları girdigimi anlayip bi yere oturdum soluklanımda.Elimi bişey zedeledi tabi hemen seçip okuyamadım yakın gözlügümü aldım."Bi his olup,içine doluyorum sandınmı hiç"yaziyordu.Ben yeni degildim eskiydim eskilerimi yazmalıydım.Benim hikayem daha yeni başlıyordu.Kendi hikayemi yazıcaktım eski defterimi ve kalemimi alıp başladım
