He’s quiet. Nakakabingi siyang katabi. Laging tulog sa klase. Tss. Ano kayang ginagawa niya pag-gabi? Puyat kasi palagi.
She’s loud. Nakakainis siya. Ang ingay niya masyado. Palagi siyang sumisigaw. Di ko nga alam kung sadyang ganyan lang talaga boses niya o may megaphone sa bunganga niya. Tss.
He’s a snob. Siya? Pfft. Napakasuplado. Lalo na sa mga babae. Ang sungit. Daig pa niya ang babaeng nagme-menopause eh.
She’s friendly. Sobra. Kaya minsan hindi niya alam na ginagamit na lang siya ng iba. Lalo na yung mga kaklase niyang babae ang pa-plastic. Kainis. Sobrang bait niya kasi.
He’s a fighter. Naku naku! Sinabi nyo pa. wala atang araw na hindi siya nakipag-away. Tss napakabasagulerong tao. Hmp!
She’s a cry baby. Akala mo kung sinong matapang. Iyakin naman. Ang galling galling magpretend sa harap ng iba, pero pagwala ng kasama umiiyak mag isa.
Well, as you can see madami siyang negative side. Pero sa kabila nun, hindi ko alam kung bakit sa kaniya ako nahulog. Siya ang unang taong minahal ko ng higit pa sa buhay ko. Siya lang wala ng iba.
Hindi ko alam kung bakit sa dinami-dami ng babae sa mundo, siya pa? eh samantalang magkaibang-magkaiba kami. She’s not even my type. Ayaw ko sa babaeng makulit at maingay. Pero mukhang pinaglalruan ako ng tadhana eh. Kaya wala na akong nagawa. Dahil simula ng mahalin ko siya, kahit kamatayan haharapin ko para lang sa kaniya…
