LOTUS

1. Bölüm

16.08.2002

Kadın, kucağındaki küçük bebekle konaktan içeri girdiğinde iki koruma da kadının peşinden geldi. Kadının önüne geçen korumalar, büyük konaktaki merdivenleri tırmanarak, konağın en üst katında durdular. Koridordaki tek kapıyı açarak kadına yol verdiler, ardından ise kadınla birlikte odadan içeriye girdiler.

Orta yaşlarda bir adam kadının elindeki bebeğe baktı. "Verdiğim paraya değecek bir varis olur umarım," dedi. Gözlerini bebekten ayırmadan korumalara "Çıkın," emrini vermesiyle, korumaların dışarıya çıkması bir oldu.

Orta yaşlardaki adam konuşmaya devam etti. "Bu çocuğa çok para saydım. Olur da bir gün fikrin değişir, vicdanın sızlarsa..." İşaret parmağını kaldırıp kadına doğru salladı. "Sakın ama sakın çocuk için geri döneyim deme." Kadın çekine çekine başını salladı. Gözlerinden düşen birkaç damla yaşı saklamak ister gibiydi. Kısa süren bir konuşmanın ardından odaya giren iki güvenlik kadına dışarı çıkarken eşlik etti, diğeriyse küçük bebeği kucağına alarak adamın yanına gitti. "Annesine benziyor," dedi adam. "Adı Lotus olsun." Bu küçük bebeğin ailesini tanımasına izin vermeyecekti, onu pis işlerine alet edebileceği bir silah olarak yetiştirecekti. Tıpkı zamanla konağa yerleşen diğer çocuklara yaptığı gibi.
 

01.12.2023

Lotus. Lotus Karalı. Doğumundan beri bu büyük, etrafı ağaçlarla kaplı, kasvetli konaktaydı. Onun evi de, okulu da, hastalandığında hastanesi de bu konaktı. Bir zaman sonra o kadar bunalmıştı ki buradan, ona zindan adını vermişti. Gördüğü en pis işlerin yapıldığı, tek bir kişinin sözünün geçtiği, her gün görmekten bunaldığı yüzlerle dolu bir yerdi burası.

Evet, zindandan dışarı çıkardı ama bu oyun oynamak için olmaz, hayatta kalıp kalamayacağını test etmek amaçlı olurdu. Sanırım bu konuda başarılıydı da. Eline bir bıçak verir, sonra da hiç bilmediği bir sokağa bırakırlardı onu.

Şimdi ise babasının pis işleriyle ilgileniyordu. Onu büyük bir intikap planına sürükleyen, onu bir denek gibi kullanan, yeri geldiğinde onu kardeşlerinden ayıran sevgili babası.

Hakkını yememek lazım, adam onlar için çok çabalıyordu. Kendilerini eğitebilmeleri için elinden geleni yapıyor, ayrıca hiçbirinin isteğini de geri çevirmiyordu. Bazen acımasız olsa da onlara şefkatini hissettirirdi. Sanıyorum ki hep güçlü olmalarını istedi, o yokken bile ayakta durabilmelerini. Lotus şimdi bile babası için çabalıyordu. Büyük ve kirli bir planın parçası olacağını bilmesine rağmen o zindandan kaçmayı bir kere bile düşünmedi, babasına sadıktı.

Lotus bu günde, her sabah olduğu gibi güneşin doğuşuyla kalkıp antrenman için hazırlanıyordu, ta ki Boranın sesini duyana kadar.

"Lotus," diye seslendi Bora, sesi telaşlı gibiydi. Lotus, ne olduğuna anlam veremedi. Dün gece kavga etmişlerdi ve Lotus, kavgadan sonra Bora'nın onunla konuşacağını pek düşünmüyordu. Boraya karşı biraz sert davranmıştı. Biraz...
Boranın sesini tekrar duyunca irkildi, "Efendim," diyerek odasından dışarı çıktı.

Bora, onu gördüğünde biraz afalladı ama bozuntuya vermeden konuşmaya devam etti. "Bugünkü antrenman iptal. Baba vuruldu." Bora, babasından sahiplik ekiyle bahsetmezdi, sonuçta bir yetimdi. Bu, onun yüzüne vurularak büyümüştü, bunu inkar edemezdi.

Lotus'un içi bir anda karardı. Babası vurulmuştu ve bu haber onu derinden sarsmıştı. İçindeki karmaşık duygularla başa çıkmaya çalışıyordu.

Bora'da tıpkı Lotus gibi endişe doluydu, yüzündeki ifade bu endişeyi ortaya çıkarmıştı. "Ne oldu? Babam nasıl?" diye sordu Lotus.

Bora, bir an gözlerini kaçırdı ve sessiz kaldı. Sonra derin bir nefes aldı ve düşük sesle konuşmaya başladı. "Bir grup adam, babanın işleriyle ilgili anlaşmazlık yaşamış. Bir tartışma çıkmış. Konuyu tam bilmiyorum..."

Lotus'un kalbi hızla atmaya başlamıştı. "Adamlar nerde" dedi kararlı bir şekilde. "Baba karşılık vermiş. Onların da yaralıları var." Dedi Bora.
Lotus Bora'nın yanından geçip hızlıca merdivenlere yöneldi. Bora onu durdurmadı. İkisi birlikte hızla konağın dışına çıktılar ve babalarının olduğu yere doğru ilerlediler. Yolda, Lotus'un zihni karışık düşüncelerle doluydu. Babasının güvenliği için endişelenirken, aynı zamanda içindeki karanlık sırlarla da yüzleşmeye hazırlanıyordu. Bir yandan da dün gece Bora' ya söyledikleri için pişmanlık duyuyordu.

Lotus ve Bora, konağın dışına çıktıklarında, hızla babalarının olduğu yere doğru ilerlediler. Yolda, ikisi de konuşmadı, birbirlerinden çekiniyor gibiydiler. Lotus'un içindeki karmaşık duygular birbirine karışmıştı; babasının güvenliği için endişelenirken, aynı zamanda onu nelerin beklediğini merak ediyordu. Babası iyi mi olacaktı yoksa işlerin başına geçme vakti gelmiş miydi?

Sonunda, varacakları yere ulaştıklarında, etrafta polis arabaları ve ambulanslar vardı. Lotus'un kalbi hızla atmaya başladı. Babasının durumunu öğrenmek için olay yerine girmek istedi, ancak güvenlik görevlileri ona izin vermedi.

Bora, Lotus'un elini sıkıca tuttu ve ona destek olmaya çalıştı. "Babasını görmesi lazım," dedi kararlı bir ses tonuyla. Ancak güvenlik görevlileri, kargaşanın olduğu yere yaklaşmalarına izin vermediler. Lotus babasının sedyedeki bedenini gördüğünde ilk defa böyle hissetmişti. Bir çok ceset, yaralı bedenle karşılaşmıştı ama bu başkaydı..
Bu beden kendi kanından birine aitti. Orada kanlar içinde duruyordu, bir çok insan tanımadıkları bu kanlı bedene bakıyordu. Lotus tiksinmiyordu, içinde tuhaf duygular vardı. Kendini eksik hissediyordu ama bir yandan da babasının onu bırakmayacağını biliyordu. Destek almak ister gibi kafasını Bora'nın göğsüne yaslayıp gözlerini kapadı, Bora'nın ona destek olacağını çok iyi biliyordu.

----------------------------------------------------------

İlk bölüm bu şekildeydi. Konu tam olarak kafamda oluşmadı ama güzel bir final var aklımda.(Final için yazıyorum..) Ne kadar iyi bir kurgu bilemem ama umarım beğenirsiniz, umarım kurgusu finali görebileceğiniz kadar bağlar sizi.

Bora konusunda kafanız karışmasın o da "tıpkı zamanla konağa yerleşen.." çocuklardan biri.

Ayrıca bölüm gözüme biraz kısa gözüktü ama sonraki bölümden devam ettirmek istedim

Görüşürüz ^^