Bilmem daha kacinci kez yatagimda donuyordum.Yatakta donup durmaktan her yerim agriyordu.Yatagimin sirtligina sirtimi koydum,elimide ceneme yerlestirip dusunmeye basladim.Babami cok ozledigimi farkettim.Gozlerimden suzulen yaslara aldirmadan yatagimdan kalktim ve dolabima dogru ilerledim.Benim icin cok sey ifade eden kucuk tahta kutumu elime aldim.İcindeki eski aile fotograflarima bakarken canim aciyordu.Babamin o masmavi gozleri bana her zaman denizi animsatirdi.Bu fotografta deniz mavisi gozleri mutlulukla parliyordu.Kendimi durdurmam gerekiyordu.aglamam sesli hickiriklara sebep oluyordu.Tahta kutumun icine fotograflarimi yerlestirdim ve dolabima koydum.Tekrar yatagimin icine girdim.Gece lambasinin los isigi odami aydinlatiyordu.Kendimi umutlarimla dolu olan duslerime biraktim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUTLAR
RandomHerkesin bir umudu vardir.Umudunu gerceklestirmek icin bile insan buna umut eder.... Ya umudunu yitirirsin yada umudunu gerceklestirisin.
