Inside Your Grave

Kabanata 2

KABANATA 2

BAGSAK ang buong katawan ng dalaga nang marating niya ang malaking kama. Madilim pa sa loob ngunit naaaninag niya ang paligid sa tulong ng sinag ng araw na pumapasok sa maliliit na siwang ng nakasarado niyang bintana. Alas sais na ng umaga at kakauwi niya pa lamang galing sa kaniyang misyon. Suot niya pa rin ang kaniyang itim na jacket at pantalon, tanging ang sombrero at sapatos lamang ang nakayang niyang tanggalin bago siya humilita sa higaan.

Gumalaw siya at wala sa sariling napatitig sa puting kisame. Bumalik sa kaniyang isipan ang nagdaang misyon. Batid niyang magiging laman ng balita ang kaniyang ginawa kaya bago niya nilisan ang pinangyarihan ay tiniyak niya munang wala siyang naiwang kahit na ano na maaring makapagtuturo sa kaniyang pagkakakilanlan. Alam niyang hindi pang-karaniwang ang kaniyang trabaho ngunit dito siya nabubuhay. Dito siya nagkakapera.

Bumuntong hininga ang dalaga. Unti-unti nang kumakalma ang kaniyang pakiramdam. Nagugustuhan niyaa ang malabot na kama na para bang yumayakap sa kaniyang likuran. Sa pagkakataong ito, tanging pagod na lamang ang nangingibabaw sa kaniya. Ilang sandali lang, naramdaman niya ang pagbigat ng kaniyang talukap hanggang sa dahan-dahan na siyang nilamon ng antok.

MALAWAK ang mga ngiti ng isang bata habang nakaupo sa likuran ng sasakyan. Hawak niya ang isang maliit na kulay pulang teddy bear na maya't maya niyang niyayakap sa kaniyang mga bisig. Nakatirintas ang mahabang buhok ng batang babae kung kaya't lalong umaliwalas tingnan ang kaniyang masayang mukha habang nakatingin sa kaniyang magulang na nasa unahan ng sasakyan. Kasama niya ang kaniyang Papa na kasalukuyang nagmamaneho habang ang kaniyang Mama nama'y katabi nito. Isang pamilyar na tutog ang mariring sa radyo mula sa loob na siyang sinasabayan ng mag-asawa. Maya't mayang sumusulyap ang lalaki sa kaniyang katipan habang ito'y kumakanta at binabalatan ang hawak na dalandan. Hinati iyon ng babae sa mga piraso at sinubuan ang kaniyang asawa at anak.

Hindi maalis ang mga ngiti sa mukha ng bata. Wala na siyang ibang hihilingin pa kundi makasama ang kaniyang mga magulang hanggang nabubuhay siya. Pitong taong gulang na siya at kahit wala siyang kapatid, hindi niya naramdamang may kulang sa kaniya dahil pinupunan iyon lahat ng kaniyang mga magulang. Mahalaga ang araw na ito para sa kaniya dahil kaarawan niya ngayon at dadalhin siya ng mga ito sa amusement park tulad ng pinangako nito sa kaniya. Matagal na niyang gustong sumakay ng ferris wheel. Ilang beses na rin niyang hiniling ito sa kaniyang mga magulang ngunit ngayon lamang sila pinagbigyan ng pagkakataon at panahon para makapunta kaya hindi na siya makapaghintay.

"Arin, anak, baka naman kapag nakita mo na ang ferris wheel ay matakot ka at hindi na sasakay? Takot ka pa naman sa matataas na lugar," sambit ng kaniyang Mama habang nakatingin sa kaniya.

Umiling ang paslit. "Hindi po, promise! Basta po kasama ko kayo. Saka Mama, pwede po bumili tayo ng lobo, 'yong lumilipad po sa sky."

Ngumiti lamang ang kaniyang Mama at umakmang susubuan siya ng isang maliit na piraso ng dalandan. Ngumanga naman siya at masayang ngumuya.

Sa hindi inaasahan, biglang huminto ang sasakyan dahilan upang mapasubsob ang bata sa kaniyang inuupuaan at nabitawan ang hawak niyang teddy bear. Ang kaniyang mga magulang naman ay napasubsob rin ngunit ligtas naman sa kahit na anumang galos dahil sa suot sa seatbelt. Gumawa ng matinis na ingay ang gulong ng saksakyan nang prumeno ito mula sa mabilis na pagtakbo.