BiR KADININ HİKAYESİ sevgiyle sözüyle başlar Şenay abla hep söze yada sevgiyle diye son verir bazen sözlerine hiç merak ettinizmi neden diye çünkü Şenay abla sevgiye hasret büyümüş çocukluğunu merak edenler varmı yada yaşayamadığı gençliği nerden başlasam bende bilmiyorum ama şunu söylemek isterim Şenay abla yoklukla büyümüş soğuk evde kuru ekmeği suya banarak büyümüş bir kadın daha kendisi çocukken kardeşlerine bakmak zorunda kalmış bir kadın çünkü annesi babası çalışmak zorunda olduğu için ilkokulu bitirip eğitim hayatına devam edememiş çünkü o bir küçük anneydi sorumluluğu büyüktü küçük yaşta evlendirilmiş kendisine sorulmamış daha çocuk oysa arkadaşlarıyla oyun oynayacak okula gidecek yaşta bir çocuk oysa bir odası dahi olmamış bir oyuncağı olmamış bir söz hakkı olmamış bir çocuk hayatı boyunca mücadele etmiş güçlü bir kadın azimli ne olursa olsun hayattan umudunu kesmemiş istemek başarmanın yarısıdır diyip kendi çabasıyla bir yerlere gelmiş topluma kendini kanıtlamış bir kadın belki hayatında çok sınavlar vermiş bir çok kişiyle mücadele etmiş ayağına çelme takmaya çalışanlar yoluna engeller koymak isteyenler olmuş ama asla kendinden ve işinden taviz vermemiş bir kadın belki bu yerlere gelene kadar kaç kişiyle uğraşmak zorunda kalmış ama yılmadan usanmadan devam etmeyi başarmış bir kadın Şenay abla mükemmel bir insan merhameti iyi niyeti suistimal etmek isteyen çok oldu ama o güçlü duruşuyla taviz vermedi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şenay abla hepimizin ablası iyilik meleği çocukluğuna tekrar dönelim hiç yaşamadığı çocukluğunda hayalleri hep hayaldi benim diyordu sarı saçlı bebek gibi pembe şekerler gibi diye ekledi pembe kırmızı turuncu kıyafetler gibi parlak rugan ayakkabılar gibi oysa hep hayaldi dedi ben yazarken duygulandım peki çocuk yaşta evlilik denirse tabi evlendirilmesi zorla birde hor görülmesi küçümsenmesi aşalanması olacak şey değil oysa hepsi gerçek bir insanın arkası yok diye koruyan yok diye bunları yaşaması hakmı tabiki değil önemli olan sahipsiz gördüğünüz insanı koruyup kollayın mertlik burda başlar tabi eşide çocuk o bile kendini koruyamamış iki masum çocuktu onlar Allah sormayacak mı bunların hesabını Allah ın emanetine sahip çıkmak gerekti oysa çocuğu olmuş onu bile sevdirmemişler hiç kendi kararını verememiş hep birileri onun adına karar vermiş bayramlarda bile ailesine gidememiş ne acı diyor şimdiki aklım olsaydı asla kendimi ezdirmezdim diyor haklı belki çoğunuz yaşadı bunları belkide benzerini yada biz bunun yanında ne yaşamışız diyenlerinizde vardır şimdiki zamana dönelim o güzel elleriyle elinin lezzetini kattığı doğal katkısız malzemeden kaçmadan yaptığı ürünlerini beğenerek yediğimiz Şenay ablam iyi niyeti kötüye kullanan Allah tan korkmaz kuldan utanmaz insanlar sipariş verip hakkını ödemeyen insanlar ne ayıp bir insan size iyilik yapıyor sizin için çabalıyor uykusuz kalıyor ve siz afiyetle hakkını yiyorsunuz peki hiç mi Allah korkunuz yok bu zamana kadar kimsenin hakkına girmemiş bir insanın emeğini yediniz Allah bana kul hakkıyla gelme diyor ne desek boş anlayana bir kadının günlüğü kitabını çıkardığımız zaman daha ayrıntılı okuyacaksınız inşallah sevgiyle. BİR KADININ GÜNLÜGÜ part 2.
