SON ZEHİR

KAÇIŞ

Hayat ne garipmiş.Mutlu mesut rahat bir hayattan sonra bu taşra kasabasında ne işim var .Ailemle geceleri müzik sesleri kesilmeyen evimizde partiler yapardık.Babam sakin bir adamdı önceleri.Arkadaşlarını dinlediği için pişman oldu mu acaba ? Önce viskiler havada tokuşturulur oldu daha sonra poker masaları kuruldu.Anlayacağınız iyice değişti.Bir sabah aniden kapıyı çekip giden babamın ardından bakmak kaldı bize .Meğer çok borcu varmış ve hepsini bize bırakmış.Sevgili annem tamamen şok içindeydi. Bizde babamın yolundan ilerledik ve maceramız başladı.

Bir gece yarısı sessizce kaçtık evimizden yada kim bilir belkide kendimizden.

Tren istasyonuna geldiğimizde saat çok geç olmuştu.Dört kişi kasabaya doğru yola koyulmuştuk. iki günlük yolun sonunda kasabaya varmıştık.Burada annemin maziden bir arkadaşı vardı.Yorgunduk ve tanışmak için biraz dinlenmemiz gerekiyordu.Yaşlı adam bana ve kardeşim Sara ' ya aynı oda verdi.Ağabeyim sessiz bir kişidir genellikle odasından hiç çıkmaz ve sadece kemanını çalarak ve kitap okuyarak geçirir zamanını.Akşam saatlerinde yemek için büyük masanın olduğu salona geçtik.Bizi evinde misafir eden adamın hiç kimsesi olmadığını, bu villada tek başına yaşadığını, evin uzak bir akrabasından kaldığını ve eski bir dost olduğunu öğreniyorum.Akşam sohbet ettikten sonra odalarımıza geri dönüyoruz.Gerçekten peri masallarında gibiyiz ev ,bahçesi,hizmetçiler, sanki düşler ülkesine düşmüş dört yabancı gibiyiz.Evden kaçarken yanımıza kıyafet almamamız gerektiğini sabah giysi dolabını açtığımızda fark ediyorum.Asil kıyafetler, ayakkabılar,takılar,parfümler,sanki hayatımıza sihirli bir el değmiş gibi tek farkın yüksek müzik seslerinin olmayışı sanıyorduk fakat hayatımız değişime ayak uydurmaya başlamıştı bile ve kaçışa sevinmeye başlamıştık.Oysa artık etrafımızdaki tüm insanlar değişmişti ve biz sahnede boy göstermekteydik.