Perfect✨️ (Taekook-Completed)

1#Nothing_Like_Us

"හ්‍යුන්ගී....!!!" වැඩ ඇරිලා කොච්චර මහන්සියෙන් ආවත් හැමදාම වගේ එයාගේ කටහඬ ඇහුණ ගමන්ම මගේ මහන්සිය නිකන්ම නැතිවෙලා ගියා.

"කෝ දෙන්න බෑග් එක... ඉක්මණට වොශ් එකක් දාගෙන ඇවිත් කන්න... ඔයාගේ ෆේවරිට්ස් ඔක්කොම හැදුවා මං අද...." මගේ බෑග් එකත් අතට ගන්න ගමන් කටර් එක වගේ කියෝන මගේ මැණිකව දැක්කාම මට මාවම කන්ට්‍රෝල් කරගන්න එකනම් ලේසි වුණේ නෑ.

ඉතින් ආයෙත් පරක්කු නොවීම මං එයාගේ චූටි ඉනෙන් ඇදලා එයාව මගේ ළඟට ගත්තා.

අපි බැඳලා මේ වෙනකොට අවුරුදු 10ක් වුණත් මං එයාව ළඟට ඇදලා ගනිද්දි චූටියට ගැස්සෙන එකවත්, මූණ රතු වෙන එකවත් වෙනස් වුණේ නම් නෑ.

මූණේ යාන්තමට ඇදුණු හිනාව හංගගන්න ගමන් එයා ඉක්මණට මාව වොශෲම් එක ඇතුළට තල්ලු කළේ මට බොරුවට බැන බැන.

සීතල වතුර බිංදු ශවර් එකෙන් මගේ ඇඟට වැටෙන අතරේ මගේ හිත අපේ පරණ මතක අතරට දිව්වා......

Flashbak 🍃

15 Years ago.....🌹

Third person pov:

"ඒයි ටේයොනා!! එන්න යං!!" කැම්පස් එකේ කොණේම චෙරි බ්ලොසම් ගහ යට තිබුණු බංකුව උඩ කනේ earphones ගහගෙන ඔහේ පාඩුවේ හිටපු කොල්ලෙක්ව එයාගේ හීන ලෝකෙන් එළියට ඇදලා දැම්මේ angel කෙනෙක් වගේ කොල්ලෙක්.

"කොහෙද යන්නේ?" ටේහ්‍යුන්ගේ මුහුණේ ඇඳුණේ ප්‍රශ්නාර්ථයක්.

"දැන් ඉතින් ඔයා මට කියන්නෙපා ඔයාට අද අපේ juniors ලා පළවෙනියට කැම්පස් එකට එන දවස කියලා අමතක වුණා කියලා..."

ටේහ්‍යුන්ට ඒක මෙච්චර වෙලා අමතක වෙලයි තිබුණේ කියලා බොරුවට ජිමින්ගෙන් මෙතන බැණුම් අහන්න බැරි නිසා ටේහ්‍යුන් තමන්ගේ නිදහසට කරුණු කිව්වා.

"ආ... එකද අනේ? මට අමතක වුණේ නෑ.. මට ඔයා ඔහොම කියද්දි එකපාරටම මීටර් වුණේ නෑ ඔයා මොකක් ගැනද කියන්නෙ කියලා.."

ටේහ්‍යුන් මේ කියන්නෙ අලි පචයක් කියලා ජිමින්ට තේරුණත් ඉතින් මොනා කරන්නද? ජන්මෙට වඩා පුරුද්ද ලොකුයිනෙ ඉතින්...

ලොකු හුස්මක් පහළට දාපු ජිමින් ටේහ්‍යුන්වත් ඇදගෙන main hall එකට ගියේ මූව නම් හදන්න බෑ කියලා හිතින් හිතන ගමන්.