"මෙහෙමයි ඉතින්, උබේ අර කොහොමත් තියෙන උනහපුලු ලුක් එක ඇරෙන්න ලොකු අවුලක් නැහ්" ටේහ්යුන් කිව්වෙ හිනාවෙවී.
"යා... මෝඩ වලහා!!" ජිමින්ගේ මූණට දැන් කවුරුහරි ඉරිඟු ඇට ටිකක් දැම්මනං අපිට පොප්කෝන් ටිකකුත් හදාගෙනම මේ ශෝ එක බලන්න තිබ්බා. ඒ තරම් ලස්සනයි ජිමින්ගේ මූණ.
කොහොමහරි ඔය ජල්බරි අස්සේ අර කළු පාට කාර් එක ගේට්ටුව ළඟටම ඇවිල්ලයි තිබුණේ.
ඒ කාර් එකෙන් බැස්ස දෙන්නව දැක්කාම නං අපේ වීමින් ජෝඩුවට එයාලගේ ඇස් අහකට ගන්න බැරිවුණා.
ඔව් ඉතින් එයාලගෙ බ්රශ් දෙක-මං කිව්වෙ ක්රශ් දෙකනෙ ඒ..
අහිංසක හා පැටියෙක්ගේ පෙනුමක් තිබ්බ ජන්කුක් එක්කම කාර් එකේ අනිත් පැත්තෙන් එළිබැස්සේ දුෂ්ට පූසෙක්ගෙ පෙනුමක් තිබ්බ කොල්ලෙක්.
කවුද ඒ?
නමින් මින් යූන්ගි වෙච්ච එයා ජන්කුක්ගේ ඔම්මගේ අයියගේ පුතා. දැන් ජීවත් වෙන්නෙ අපේ ජන්කුක් එක්ක.
අපේ ටේහ්යුන්ගේ ප්රේම පුරාණෙට සපෝට් කරන්න ගියපු ජිමිනටත් මංගල කිංකිණි නාද වුණේ ඔය විදියට තමයි.
තමන්ගෙ ෆැකල්ටියේ සීනියර්ස්ලා දෙන්නෙක් නිසා ජන්කුක්නම් හිනාවෙලා වීමින්ලට ආචාර කළාට මොකද අපේ පූස් නෙවෙයි හෙල්ලුනේ. ඔව් ඉතින් engineering faculty එකයි architecture faculty එකයි අතර තියෙන පරම්පරාගත වෛරය මුලු කැම්පස් එක අතරම තියෙන ප්රසිද්ධ රහසක්නේ.
එකපැත්තක ජිමිනුයි ටේහ්යුනුයි යූන්ගිටයි ජන්කුක්ටයි පැණිහලද්දි යූන්ගියි ජන්කුකුයි බලන් හිටියේ කැම්පස් ගේට්ටුව අරිනකන්.
ටික වෙලාවකින් කැම්පස් එක ඉස්සරහා ළමයි දෙතුන් දෙනා එකතුවෙද්දි කැම්පස් එකේ ගේට්ටු ඇරුණේ ඒ සැණින් යූන්ගි කැම්පස් එක ඇතුළට යද්දි.
යූන්ගිනම් එතන මොකෙක්වත් නොහිටිය ගාණට ඔහේ ගියාට මොකද ජන්කුක් තාමත් එතනට වෙලා හිටියේ ළඟදි ඉඳන් යූන්ගිට හැදිලා තියෙන අමුතු ලෙඩේ ගැන පුදුම වෙන ගමන්.
ඇයි වෙනදට යන යන හැමතැනම තමන්වත් ඇදගෙන යන යූන්ගි දැන් දැන් එයාව හැමදාම උදේට මෙතනදි දාලා යන්න පුරුදු වෙලා.
YOU ARE READING
Perfect✨️ (Taekook-Completed)
FanfictionSinhala FF [RE-EDITED] Baby, I'm dancing in the dark....🌹 With you between my arms... 🍃 Barefoot on the grass.... 💞 Listening to our favorite song....🎶 I have faith in what I see...🌉 Now I know 💓 I have met an angel in person...👼 And he looks...