To my Future Husband

Chapter Two

Paalis na sana ako muli ng ospital ng makita ko ang isa sa mga intern na naka-assign sa department. May isa ako na hindi ko natingnan dahil nag code sa ICU at kailangang i-CPR dahil nag- afib ito.

"JI Santos"

"Yes, Dra?"

"How was patient Domingo? Yung emphysemic patient."

"Doc, done na po yung mga laborarories niya. Waiting na lang din po for spirometry result since considering COPD rin po. Temp is 36.5, BP 110/70, HR 76, RR 27, O2 Sat of 3 LPM po. Q4 din po si patient" report niya sa akin.

"Okay, inform me for updates after 4 hours. Mamaya paki-endorse kay Dra Santiago si patient."

"Noted po Dra." Tumango siya at saka na ito umalis.

Bumalik ako pagkatapos ko kanina sa coffee shop gawa bigla ngang nagcardiac arrest yung isang pasyente. Nandoon na naman ang iba pang residente pero nagkataon na may ililipat from medical ward to surgical ward na pasyente kaya kailangan ng maayos na referral. Binalitaan na lang ako ng isang nurse na nasa ICU kaya napapunta agad ako.

Sayang yung muffins ko!

Naiwan ko ang kinakain ko dahil sa biglaang pangyayari. Kung swi-neswerte nga naman, ano?

---

Pagkarating ko sa bahay ay naligo na agad ako at saka pumunt bahay.

"Yes po, ate?" Inabit niya ang kulay pulang notebook na siyang familiar na familar sa akin.

"Ma'am, i-aabot ko lang po ito. Baka kasi kailangan niyo. Hindi ko naman po iyan binuksan o binasa pero kasi ugali niyo po na magsulat sa mga notebooks na ganito kaya baka kailangan niyo sa trabaho. Tsaka, ma'am ito po gatas oara makatulog kayo ng mahimbing at makabawi ng pahinga." Iniwan niya ang notebook at ang baso ng gatas sa may mesa ko. Tinitigan ko lang iyon at saka napasandal ng mabigat sa upuan.

Bakit ba ang daming nag-papaalala sa mga pinaggagawa ko noon?

Binuklat ko ang notebook at binasa.

To my future husband,

Hindi ko alam. Hindi ko alam kung bakit pumasok sa isipan ko na gawaan ka ng liham.

Hindi ko malaman kung bakit sa dinami-rami ng tao na pwede kong sulatan ay ikaw pa. Ano ba naman ang mapapala ko hindi ba? Baka nga heartbreak lang pero binaliwala ko iyon dahil mas nanaig sa isipan ko na kaya sumusulat ng liham ito ay dahil mahal mo ang tao.

Siguro nga hindi pa tayo nagkakakilala ngayon pero tandaan mo ang pangalan na ito, Joyce Marie P. Cariño. Dahil ako ang mapapangasawa mo.

Huwag kang mag-alala kung hindi man ako ang una o ang pangalawa mong kasintahan dahil panigurado ako lang ang para sa iyo at ikaw?

Akin ka lang.

Pwede ba iyon?

Your lovely wife,
Joyce

I was young, but I am definitely hopeful to meet you, and I definitely am happy nung nakilala kita. Who wouldn't? Parang cliché na story sa palikula na nagkabanggaan tayo at doon ako na-fall in love at first sight.

But yeah, past is past.

Ayaw ko na maalala masyado ang nakaraan.

+63906*******
How are you?

Dedendmahin ko lang ang number na iyon. Baka mamaya kasi kung sino-sino. Di ko pa naman alam kung kani-kanino binibigay ni mommy yung contact number ko.

+63906*******

I think you are busy. I just want to let you know that I am back now. I miss my hot and gorgeous doctor in her shining white coat.

Nahirinan ako sa nabasa ko.

Tiningnan ko uli ang number at damn. Alam ko ang number na iyan at ang mga salita na iyan. Hindi ako pwedeng magkami, sa 2 taon na magkasama kami at limang taon na hindi ay alam ko kung sino ang nasa likod ng numero ma iyan.

To: 0906 *******

Tigilan mo ako, Mr. Zamora!

Yes, it is Nathan Angelo C. Zamora, my previous husband.

From: +64906 *******
No. I won't doc. I miss you so much, wife.