Hafızam yedi yıl öncesinden ve çok iyi hatırlıyorum: Ağustosun on beşinde ailemle tatile gitmiştik, dört yıldızlı bir otelde kalıyorduk, bir hafta tatil yapacaktık. Saat dokuzda otelin terasında kahvaltı yapıyorduk ve bir saat sonra ablalarımla havuzda yüzüyor ve güneşleniyorduk. Yani ben bilgisayarımdaki yazılımlar üzerinde çalışıp kendi animasyonlarımı yaparken onlar güneşleniyorlardı. Otelde kaldığımız üçüncü günün akşamına kadar her şey çok güzel ve çok güzel gidiyordu. Ailem otelin bahçesinde oturmuş akrobatların ve tuhaf palyaçoların gösterilerini izliyordu. İnsanları ve sesleri pek sevmediğim için ablalarımla üç kişilik odaya gittik. Saat on gibiydi. Canım patates cipsi çekiyordu. Otelden üç blok ötede bir market vardı. Siyah kısa bir şort ve uzun mor bir tişört giymiştim. Gece dışarısının serin olacağını düşündüğüm için altına uzun bir etek giydim ve kapşonlu aldım. Ben lisedeyken okulumuz moda tasarımı ve teknolojisi öğrencilerini yurt dışına tatile gönderdi ve arkadaşlarım ve neredeyse tüm dünya ismimizi duydu, böylece ünlü olduk. Ama ünlü olmak beni her zaman rahatsız etmiştir. Çözüm olarak maske yaptım. Kendi kendime süslediğim maskemi takıp otelden çıktım ve markete doğru yürümeye başladım. Sokaklar turistler ve içki içen insanlarla doluydu. Bir sürü insan vardı, bu yüzden ara sokağa girdim ama pazara(?) varmam düşündüğümden daha uzun sürdü. Kendime bir patates cipsi ve bir kutu kahve aldım. Tekrar aynı sokağa girdim ve bir grup insan gitmemi engelledi.Sağa sola koşarak kurtulmaya çalıştım ama kızlardan biri bir şeyler mırıldanıp elini omzuma koyunca başımı kulağına doğru çevirip çığlık attım ve yüzüne sert bir yumruk attım. Gruptaki diğerleri bunu beklemiyor olmalıydı, bazıları şaşkınlığını gizleyemedi, bazıları hızla bana doğru gelmeye başladı. Elimdeki çantayı gülle gibi kullanarak onlara doğru salladım, birileri duyup yardıma gelir diye bağırmayı da unutmadım. Adamlardan biri "Bu kadar oyun yeter ufaklık" deyip çantayla birlikte beni kendine çekip sımsıkı sarıldı ve kaldırdı. Kafamı vurup bağırıyor ve aynı adamın dizlerine ayaklarımı vuruyordum. Arkamdan hızla başka bir adam geldi ve ayaklarımı bağlamaya çalıştı ki buna asla izin vermem ama başka biri ayağımdan tutup ayaklarımı bağladı. Kadınlardan biri küfrederek elindeki bezin üzerine bir şey döktü ve hemen bezi ağzıma getirdi. Aradan bir dakika bile geçmeden uykum gelmeye başladı, gözlerim kapanıyordu, bağıramıyordum. Bu benim sonum sandım ve ben Allah'a dua ederken kendimi uykunun kollarına bıraktım...
Odamın kapısı açılınca gözlerimi sıkıca kapattım. Birinin beni izlediğini hissettim ve çok geçmeden biri "Uyanık olduğunu biliyorum ve hep bunu bekliyordun. Onlardan intikam alma sırası sende" diyerek saçlarımı okşamaya başladı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lady Vio~ || Remembrance ||
Non-Fiction[Eng]Hello, I will tell you a memory, but before I tell my memory, let me tell you about myself. My name is Violet (Vio) and I am responsible for the deaths of five people. I have OCD (obsessive compulsive disorder), ADHD (attention deficit and hype...
