1.
Zwana ciemnością, brudem i przekleństwem. Czy tylko ja zachwycam się pięknem... jej szeptu, morału zapaścią?
Czy złem nazwę Ciebie, sensie zaplątany?
W twych oczach dostrzegam blask mój porządny
We śnie chwytam ramię mego przeznaczenia... poczuwasz je swoim mędrcze oświecenia?
Ref.
Mą duszę spowiłeś swoją czerni płachtą, pod którą dostrzegam kres bez celu życia. Czuję, jak kroczysz po moim ogrodzie i zrywasz mi róże, róże przeznaczenia i zrywasz mi róże, róże przeznaczenia...
2.
Złota nadzieja i siła mego serca, już mnie prowadzi do świętego wieńca.
Słodka pamięci, czy prawdę cenną znasz? Och w szeregu Cieni ważną rolę grasz.
Umysł krzykliwy sięga po swój pas. Umyśle naiwny, to wszystko leży w nas.
Ref.
Mą duszę spowiłeś swoją czerni płachtą, pod którą dostrzegam kres bez celu życia. Czuję, jak kroczysz po moim ogrodzie i zrywasz mi róże, róże przeznaczenia i zrywasz mi róże, róże przeznaczenia...
CZYTASZ
Pieśń do Przeznaczenia
PoetryPieśń opowiada o trudzie przeznaczenia, które nie jest zgodne z naszymi wartościami moralnymi i powielanymi schematami. Coś, co jest naszą drogą określamy złem, przez nasz umysł... lecz co czuje serce?
