orphanage

~ziyaret günü~

Gece o heyecanla uyuyamayacağımı bilsem de yatağa yattım yapıcak başka bir şeyim yoktu ztn. Benim hayatımda sadece hyunglar var başka kimsem yok ve yeni insanlarla tanışma fırsatı yakaladım belki o kişiyi de bulabilirim. Bu ihtimali hatırladıkça midemdeki kelebekler hareketleniyo

Cidden o kişiyi bulsam anlarmıyım?
Hissedermiyim?
Bir daha görüşebilirmiyiz?

Ah hadi ama tae hayal dünyandan çık orası güvenli bir yer değil

Orda kimseyle konuşmazsam o kişiyi bulamassam şimdi kendimi o kdr heveslendirip hayal kırıklığına uğricam kendime ceza gibi olmama ihtimalini göz önünde bulundurmam gerek ama çok istiyorum çok ihtiyacım var o kişiye

Ah emin değilim her şeyi oraya gidince öğrenicem belki o kişi orda olucak ama ben anlamıcam ve sadece nefeslerimizi aynı yerde solucaz ve anlık bir an olucak belki bunlar bile olmıcak ama olsa bile ben anlayamayacağım . Ah kafam cidden çok karışık

Cidden acıncak haldemiyim?

Bu yaşta derinliklerde boğulup yüzme bilmeyen beni derinliklerden çıkaracak birini dileyecek kdr acizmiyim ben?

Ben ezikmiyim?

İnsanlar bana acıyomu?

Daha fazla düşünmek istemediğimden uyumak için gözlerimi derinliğe doğru kapattım

Gözlerimi kapattım, gördüğüm şey sadece karanlıktı boş bir karanlık hayatım gibi...

Yinede hiçbir zmn neden ben diye sormadım sonuçta tanrının bir bildiği vardır

Daha çok küçüğüm fazla ağır düşünmüyormuyum?

Ailsiyle eğlenip gülmesi arkadaşlarıyla okula gidip oynayacağı yaşta mum ğfleyeceği yaşta benim bunları düşünmem cidden fazla ağır değilmi?

Sahi hiç mum üfleyemedim ben ilk defa mum üflücektim ama...

Ah yeter uyu artık

Ciddwn beynimi delmek istiyorum şuan derimi yüzmek

Sus artık yeter ltf sus uyumam lazım

Duvardaki saate bakmak için gözlerimi araladığımda saatte gösteren 2:35i zor gördüm. Ah kahretsin ciddenmi ya? Sabah erken kalkıcaz ve işimiz çok bunun için iyi uyumam gerekirdi ama saat iki buçuk of cidden tae şu lanet olası kafanı susturmayı öğrenmelisin

Kendine kızmaya devam ederken sabah yoonginin saydırarak kaldırmasından sonra kendime kızarken uyuya kaldığımı fark ettim

Hemen aklıma gelen şeyle gözlerimi irice açtım poşet nerdeydi tam ağzımı açıcaktım ki namjoon hyung anlarcasına hemen konuştu

Namjoon:
Merak etme jungkook poşetin aşşağıda yuji abla aldı arabaya koydu yani poşetleri bir yerde topluyolar arabaya fln dolduruyorlar korkma yani hazırladıkların poşetin güvende

Konuşmasını bitirince bir oh çektim cidden baya korkmuştum çünkü müdür bozuntusu ağzıma sıçardı ve eşyalarında boşa gitmiş olurdu

Geç kalmamak için hemen yemekhaneye indik ve son dakikalar olduğu için büyük bir hızla yemekleri silip süpürdük

Yerken ne kdr aç olduğumu fark ettim fazla stresliyim bugünlerde ve iştahım pek yok o yüzden düzgün beslenemiyorum ve bundan dolayı halsiz düşüyorum cidden akşam o yorgunlukla yatağa bile zor gittim adım atıcsk halim yoktu en azından şuan biraz enerji depolamıştım ve daha iyiydim cidden adam akıllı yemeyi özlemişim

Yemek yedikten sonra odayı son bir kez düzenleyip kontrol ettikten sonra dışarı çıktık hava o kdr gğxeldiki nedensiz bir mutluluk veriyordu sanki onun gönderdiği bir enerji gibi yüzüme gülğmseme belirmesine neden oldu

Bir mutlulukla binmek için sırada bekleyen çocukların arkasına geçtim bana sıra geldiğini jimin bana bağırınca fark ettim ve içimden kendime kğfredip arabaya bindim çok konforsuzdu ve araba sayısı az olduğundan sıkış tepiş arabada oturmaya çalışıyorduk o kdr sıkışıktıki kucak kucağa bile oturan vardı

Cidden şu müdür sadece kendi boğazını düşünğyo birazda yetimhane için katkı yapsa intihar fln eder heralde şerefsiz