"GEN Z"

bolum 8

bana bakıyodu bense gözümü kaçırıp başka şeylerle uğraşıyo gibi yapıyodum rahatsız oldugumu anlamisti herhalde bana bakmayi birakip asagi dogru inmeye basladi halbuki onun sinifi yukaridaydi yine depoya gidiyo olmaliydi bu düşüncelerime odaklanmisken kapi acildi ve kerem dersten atildi gulerek yanima geldi ve

+biraz zor oldu. dedi
- nasil becerdin atilmayi
+orasini bize birak hadi kantine inelim
-ne yapicaz kantinde
+çikolata çalalım
-ya saçmalama ben çalamam çok korkarım
+bir şey olmaz ben arkandayım
-olmaz kerem ben çalmam
+peki melisa ben sana da çalarım
-heh o zaman olur işte

kerem gerçekten çok düşünceliydi bana karşı. Her zaman benim iyiliğimi düşünürdü elinden bir şeyler alıp yediğim içtiğim tek kişi oydu çünkü o benim için bir başkası değildi o benim çok yakınımdı. beni hep koruyup kollardı ama ondan hiçbir zaman hoşlanmadım. onun bana bu tavırları bana hep bir abiyi hatırlatıyordu . ben daha 1 yaşındayken babamı kaybetmiştim, 4 sene sonra da annemi kaybettim. ebevynelrimden yeteri kadar ilgi ve sevgi alamadan onları kaybetmiştim artık ne annem vardı ne de babam. ben annemin vefatına üzülürken bana keremin ailesi sahip çıktı akrabalarım bile beni istemezken yetimhaneye verirken sadece yan sokakta oturan bir aile bana sahip çıktı yetimhane işlemleri sonrasında beni kendi nüfuslarına üvey evlat olarak kaydettirdiler. beni bu yaşıma kadar beslediler biyüttüler bir anne kadar olamasa da aile sevgisini benden esirgemediler. onları anne baba ve abim gibi sevdim .2 ay önce mayısın 17sinde 18e bastığımda bir avukat çıkageldi. bana babamın mirasından bahsetti. babamın çokca zengin olduğunu ve bu mirastan sadece reşit olduktan sonra yararlanabileceğim hakkında bir vasiyet mektubu okudu ben çok sevinmiştim fakat üvey anne ve babam buna pek olumlu gözle bakmamıştı. çünkü eğer ben ekonomik bağımsızlığımı elime alırsam onlardan ayrılacağımı düşünüyorlardı nitekim öyle de oldu çok üzülmelerine ve istememelerine rağmen parayı kabul ettim ve ayrı bir ev kiraladım ebeveynlerim bu duruma çok kızdı istemedi fakat onlara daha fazla yük olmak istemediğimi söyledim bunun ne kadar saçma bir düşünce olduğunu dile getirseler dahi her zaman yük hissi vardı içimde ve  bunu istesem de yok edemiyordum onları hala sevip saydığımı ve mutlaka haftada bir gün geleceğimi söyleyerek onları ikna ettim ve ayrı eve çıktım .onları her hafta ziyaret ediyordum

kereme melül melül bakarken keremin el sallamasıyla ayıldım

kerem: noldu aşık mı oldun bana
melisa: ne saçmalıyosun ya dalmışım sadece
kerem: kimi düşünüyordun ki
melisa: ömer ve mert mi
kerem: nereden bileyim
melisa: hayır salak kantindekiler. ömer ve mert mi
kerem: evet onlar ne yapıyolar ki orda

kerem adımlarını hızlandırarak yanlarına doğru ilerledi ben de ondan aşağı kalamazdım ben de hızlanmaya başladım ve yanlarına gittiğimizde kantinden bir şeyler çalmaya çalıştıklarını gördük nasıl bizimle aynı şeyi düşünebilirlerdi çok şaşırmıştım

mert: çikolata çaldık ister misin melisa
melisa: sağol istemem

o sırada hızlı bir atakla kerem de çikolata çaldı ve doğrudan bana uzattı

kerem: buyurun hanımefendi
melisa: çok kibarsınız beyefendi

gülüşmeye başlamıştık mertin yüzüne baktığımda rengi atmıştı resmen. biz gülüşürken lafımızı kesip şunu sordu

...