- Biz bugün de mi evlenmeyeceğiz ya
- Sende ne yavaş çıktın
-Ben iki güne mutlu mesut kendi evimize geçeriz sanıyordum
~ Tabi evlenelim nikaha da gözümü bağlayarak gelirim artık seni tanimamak için
- Vznwiqbsizbwiasbisbsiw sen evlenelim de ben hemen söylerim sana kim olduğumu
- SADECE BİR ŞAKACIKTAN EVLENELİM SÖZÜ BİLE BENİ ÇILDIRTMAYA YETTİ HABERİN VARDIR UMARIM
~Şaka olduğunu kim söyledi 😉
-NW
-NASİL
-EVLENİHOR MUYİZ YANİ
-Nere gittin şerefsiz
- Elim ayağım titredi surdw
~Şaka yaptım ben evlenilecek insan değilim eğlenilecek insanım 😉
- 😒
-Hem eğleniriz 🔥😋 hem evleniriz canım biz de ne olacak
~Sen gerçekten çok sapık bir insansın
-👨❤️💋👨👨❤️💋👨
(Görüldü)
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Küçük bir sırıtış eşliğinde telefonumun ekranını kapattım
Kulağımda kulaklığım kitapları düzenliyordum. Her gün sabahtan buraları tekrardan düzenlemem gerekiyordu kütüphanemiz diğer okulların aksine çok dolu oluyor sabah düzeltsem akşamına bozuluyordu. Çok şikayetçi değildim bu durumdan kitapları düzeltmek,kaydetmek,her şeyi yerli yerine koymak benim için bir hobiydi.
Bir yandan okuluma devam edip bir yandan da burada çalışıyordum. Hayatımın en güzel fırsatlarından biriydi buraya başvurmak. Yine günlerden bir gün Çınar'ın ders yaptığı okulun önünden belki onu görebilirim hevesiyle geçerken bu ilanı görmüştüm yarı zamanliydi istediğim zaman gidip gelebiliyordum. Kitaplara zaten aşıktım benim için kaçırılmayacak bir fırsattı. Hem mutluydum hem de para kazaniyordum daha ne olsun.(Bu mutluluğumun asıl ve en önemli sebebi asla Çınar'ın bu okulda olması ve gelebildiğim her gün onu burada görebilecek olmam değil yanlış anlamayın)
Omzumun delinmesiyle kulaklığımı çıkardım.
"Özgür abi müdür seni çağırıyor da"
Tanıdık bir öğrenci yüzüyle karşılaştım Ardaydı. Nefes nefese kalmış ellerini dizlerine dayayıp dinleniyordu.
"Niye ki ne istiyormuş"
"Bilmiyorum abi al gel dedi"
"Tamam giderim ben hadi sen git"
Gülümseyip çıktı.
Ne için çağırıyordu bu adam yine. Bu okuldaki herkes iyiydi ama bi müdür hariç asabi küçük bir şeydi. Olur olmadık her şeye sinirleniyordu.
İkinci kattaki odasına yürüdüm.
"Buyurun müdürüm beni çağırmışsınız"
"Evet evet bu aralar seni çok kütüphanede göremiyorum onu söyleyecektim"
"Bu aralar sınavlarım başladı ama çok boş bırakmıyorum. Sizinle karşılaşmadık muhtemelen "
Sanki sizin okula geldiğiniz var demek istesem de susturdum kendimi.
"Her neyse Çınar öğretmen bir süre kütüphaneyi kullanacakmış öğrencileri ile bir projesi mi varmış bunu haber verecektim. Çocuklar fln dağıtır şimdi orayı sen de boş durma düzenle müfettiş gelir aniden öyle görür orayı hoş olmaz"
"Tamam Yahya bey haber verdiğiniz için sağ olun ben zaten sorumluluklarımın bilincindeyim siz hiç merak etmeyin boşuna para almıyorum sonuçta" dedim sesimi biraz ciddi tutarak. Bu adam karşı çıkılmadığı sürece karşısındakine her şeyi söyleyebileceğini zannediyordu o yüzden sus pus oturamazdim karşısında.
"Neyse çıkıyorum ben izninizle"
Bu oda daraltıyordu resmen beni. Hiç kimseden kendine karşılık beklemediği için ilk önce bana gözlerini devirip
"Hadi çık tamam"dedi.
Ben de gözlerimi devirerek çıkmıştım tabii ki o görmemişti ama.
Koşar adımlarla kütüphaneye ilerledim. Müdürün boş sözlerinin siniriyle asıl olayı kaçırmışım:Çınar..
Resmen projesini tamamlamak için uzun süre kütüphanede olacaktı ve ben de doyasıya izleyebilecektim onu Allah'ım bugün abdestli mi çıkmıştım evden Ya Rabbim.
