Kafamdaki sesler onu o anda orada parçalamak ve bana yaptığı şeyleri yapmam için tetikliyor ama bu ben değilim !
Kendimi durdurmalıyım ve sadece yüzüne karşı gülmeliyim güçsüz gibi durmamak için. Konuşmaya başladı ama onu duyamıyorum sadece o iğrenç yüz ifadelerini görüyorum kafamdaki sesler onun sesini susturuyor Sanırım sakinleşmem lazım planımın gerçekleşmesi için .Kafamı yavaşça sıranın üzerine koydum ve sakinleşmeye çalıştım az kalmıştı kalkıp o küçük bedende olan kızı yere atıp dövmeme .Canımı sıkmaya başladı yumruğumu her ne kadar sıksamda anksiyetem bunu yumuşatıyordu .Tam sakinleşmişken o kelimeyi söyledi...
'Babasız zavallı bir kızsın 'Kafamdaki sesler sustu ve yapmam gereken şeyi bildiğimi biliyorlardı .Kafamı sıradan kaldırdım ve minik bir tebessüm ettim az sonraki yüz ifadesini hayal edince. Sırayı öne ittim oturduğu sıradan ayağı kalktı ve alaycı bir bakış attı .Saçından tutum ve sıraya çarptım her sıraya çarptığımda akılıma bana yaptıkları geliyordu bana karşılık vermeye çalıştı ama elini tutum ve biline yapıştırdım .Yancısı saçımı tutu ve çekti ben ise ayağımla arkaya doğru bir tekme attım yere düşüş sesi benim o gün ki lavaboda yere attığı ses gibiydi .Saçını tutuğum kızın kolunu çevirdim ve kendime döndürdüm ve yüzüne bana yaptığı şeyleri düşünerek tokat attım ve sonra yere attım .Bir an onu ve yancısını yerde görünce mutlu oldum ve duraksadım daha sonra hoşlandığım çocuğun bana olan o korkmuş bakışlarını gördüm ve sonra ellerime baktım bu ben değildim .Hemen kendimi toparladım ve çantamı aldım yaka kartımı ceketimden çekerek yere attım ve üstüne bastım sonra ise 'Ben kim Sua ve şuandan itibaren bu okulu bırakıyorum ! ' dedim ve sınıfın kapısından çıktım O an herkes bana bakıyordu ve tam koridordan geçerken ellerimin titrediğini fark ettim HAYIR HAYIR şu an olamaz .Kendimi kontrol etmeye çalıştım ve sonunda okuldan çıkmayı başardım .Arkamı döndüm ve pencerelerden beni izleyen öğrencilere baktım ve sonunda kurtulduğumu anladım ve orta parmağımı göstererek gittim. Yürüyordum ama nereye gittiğimi bilmiyordum gidecek bir evim bile yoktu .Yada vardı ama beni kabul etmeyeceklerdi .Annemin o kibirli bakışlarını çekemezdim ve kaldıramazdım .Yürümeye devam ediyordum ve sonunda karşıma çok uzun bir deniz çıktı durdum...Ve kayalıklardan birine oturdum .Buda ne göz yaşımı hey ben nasıl ağlarım .Kafamı yavaşça çevirdim ve onu gördüm .Babamı ...Bana gülümsüyordu o sıcak gülümsemesiyle.
Kafamı dizlerimin üstüne koydum ve ağlamaya başladım .Sanırım bu gün benim yeni hayatımın günü yeni bir ben olmamın şansı...
Yeni bir KİM-SUA zamanı ...
