Üzgünüm her zaman olduğu gibi yine ben uzgundum. Anlamiyorum her sevdam bir oncekinden daha aci dolu ızdırabli oluyor . Yine okullar kapanıyordu ve benim icimde bir sizi vardı. Bir insan herseyden önce bir ogrenci okullarin kapanmasini nasil istemez. Evet o gun gelmisti ve gun catmisti okullar kapanmıştı ve ben onun gozlerine son kez bakmistim gozyaslarimi her ne kadar icimde tutsamda bitmistii sevdigim gitmisti hemde beni hic Sevmeden. Ona karsi davranislarimi hic bilmeden anlamadan yavasca evin yolunu tutmustum agir ağır adimlarla ortaokulun 7.sinifinida bitirmistim. Okulun son gunu olan karne gununude atlatmis sevdigimide son kez veda etmistim sessizce.mahallemize vardigimda arkadasimin sesini duymustum ben arkadasim diyorum diyorum ama ablam sayilir esasen. Bizim apartmanin hemen karsisinda bir textil atolyesi var bu atolyenin sahibi Reşa teyzenin bir kizi var ismi sesilya 18 yaslarinda Onu seviyorum cunku bana cok sey ogretiyor derdimi dinliyor ve ortak olmaya calisiyordu aslen cerkezler babasi onu kucuk yasta terketmis annesiyle birlikte yasiyorlar Evett arkadaslar bugunluk bu kadar takip etmenizi ve okumanizi siddetle tavsiye ederim bu bolum biraz sıkıcı oldu ama işin rengi ilerleyen bölümler de degisecek hepinizi kocaman öpüyorum agshdjdjcdhjd
