12 Mart 2015-Saat;09.20
Az önce yüzlerce çocuk doğdu.Onlara yerini bırakıp ölen yüzlerce insan....
Bir martı kondu bir vapurun güvertesine. ''Ah!'' dedi martı. ''Bir bilseniz benim ne derdim var.''
Başladı anlatmaya,dinleyeni olmadığı halde.Döndü sırtını insanlara ve denize fısıldadı hüzünlerini.
Bir çocuk şimdi çıktı fırından.Elinde küçük bir tahta kasa.Kollarında içi simit dolu poşetler.Bir trafik ışığına yaklaşıp oturuyor.Kasayı ters çevirip simitleri diziyor ve başlıyor bağırmaya.
''Sıcak,taze simit!'' İçinden çığlık atıyor. 'Okula gitmek istiyorum!Paraya ihtiyacım var!Ne olur yardım edin!'
Gülümsedi dışarıdan ona bakanlara.Yüzündeki bu gülüş mutluluğun değil,böyle gülmek istediğinin belirtisiydi.
Bunca olanlar arasında ben hala yeni güne hazır değilim.Yaklaşık 15 dakikadır evin kapısının önünde dışarı çıkıp çıkmamak arasında düşünüyorum.Salona doğru kafamı uzatıp saate baktım.
09.20
İlk dersin başlayalı 20 dakika olmuş.
Omuz silkip odama gittim ve çantamı yere attım.
''Nasılsa yola çıksaydım da yetişemezdim.''
Saat;10.38
Üstümü değiştirmiş,yorganın altında cenin pozisyonunda uzanıyorum.Kaç dakikadır böyleyim?Bilmiyorum.Belki de saat.Yine bilmiyorum.
Yorganı üstümden atıp sırt üstü döndüm ve tavana baktım.
''Yapamadım,Mecnun.''
Kaşlarımı çatıp ofladım.
''Bakma öyle.Korktuğumu biliyorsun.''
Gözlerimi devirdim.
''Saçmalama.Tabii ki bir gün çıkacağım.'' Gülümsedim ve onu dinledim.
''Söz,yarın.'' Doğrulup tavana bakmaya devam ettim ve başımı salladım. ''Söz dedim ya.''
Saat;20.50
İştahla yemeğimi yemeye devam ettim.
''Lavinya,bu kaçıncı?'' Ağzımdaki lokmayı yutup gülümseyerek babama baktım.
''Söz babacığım.Yarın gideceğim.Ne yapayım uyuya kalmışım,otobüs kaçtı.''
Her zamanki 'Ben masumum.' Gülümsememi yapıp gülmemek için kendini sıkan babama baktım.
''İki hafta oldu,meleğim.Geri kalıyorsun.''
Ayağa kalkıp babamın yanına gittim.Arkasından sarılıp yanağını öptüm.
''Söz yarın gidiyorum.'' Babam gülmeye başlayınca masada bizi izleyen annem ve küçük kardeşim Efe de gülmeye başladı.
Saat;23.04
Gözlerimi daha sıkı kapatıp bekledim.Uykuyu.
Yemekten sonra anneme işlerini yardım etmiş -her ne kadar hizmetçimiz olsa da annem akşam onu gönderip eve çeki düzen veriyor- ve babamla borsa haberlerini izlemiştim.Yarım saati aşkın bir süre önce de Efe'yi odasına götürüp yatırmış kendi odama gelmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Soğuk Cehennem.
Художественная проза'Ne hissediyorsun peki?Ya da ne yapmak?Belirli bir amacın var mı?Söylemek istediğin bir şey?Bir sıkıntın,özlediğin biri,sevdiğin biri.Seni bu hale ne getirdi?' 'Hiç.' 'Hiç?Kendini nasıl hissediyorsun.Onu söyle.' 'Cehennem de gibi.Ama beni yakan ateş...
