Çok kısa bir bölüm
+ Hüzün
Şimdiden uyarıyorum ağlanabilecek bir bölüm (pek değil) eğerki ö!üm vs. Gibi şeyler ile rahatsız oluyor iseniz bu bölümü geçmenizi rica ediyorum
Şimdi hala burada iseniz başlıyalım
İyi okumalar
Başımı Tony'nin göğsüne dayamış kalp atışlarını dinlemek ile meşguldüm ne filim ne de salonda olan Avengers üyelerini takıyordum bu kalp atışı herşeye bedel idi
Filim bittiğinde bilerek gözlerimi kapatmıştım kısa süre içerisinde saçlarımın okşanıp bacaklarımın altından geçirilen el ile birlikte kendimi havada hissettim
Büyük ihtimalle Tony benim odama getirmişti beni
Kollarını çekip gideceği sırada bileğinden tutup oturan bedenini kendime çektim
D: Benimle kal
Tony yanıma yattıgında kalp atışlarının bana ninni gibi gelmesi üzerine uykuya dalmıştım kalp atışlarını, ruhunu kendi güclerim nedeni ile hissedebiliyordum
İki yıl sonra
D: Hissedemiyiorum! Kalp atıslarını duyamıyorum! Ruhunun uzaklaştıgını hissediyorum! TONY lütfen hayatım nolursun nolursun ölme nolur
Wanda: Diana gel bak bebeğe zarar gelicek
Ellerim ile belirginleşmiş karnıma koydum ellerimi sanki Tonye sarılıyormuş gibi sarıldım karnıma
P: Bayan Stark lütfen
Peter gelip elini karnıma hafifçe koyduğunda ağlamaktan ne ara gözlerimin acıdıgını ki büyük ihtimalle de kızarmıştı
Yanımda benim ile diz çökmüş Petere sarılmıştım
3 ay sonra
Neredeyse dokuz aylık hamile idin
Peter eve girdiğinde bir gariplik olduğunu fark etmişti sezgileri hem kötü birşey olduğunu söylüyor hem de Diana'nın rutin haline getirdiği Peter gelir gelmez ona karnının izin verdiği kadar sarılan kokusunu bolca içine çeken Diana neden yoktu bu saatlerde uyanık olurdu acaba uyuyor muydu? Lütfen uyuyor olsun diye geçirdi içinden Peter...
Mutfaktan çıkan dumanlar nedeni ile ilk mutfağa koştu
D: Ah yemeği yaktım Pete sorun yok
İyide Diana yemek yapmayı şu son zamanlarda asla bu saatlerde yapmazdı
P: Anne sen iyi misin?
Ayağı kayar gibi olduğunda yere baktı...
Kanlar içindeki yere
Yerde Yatan Dianayı gördügünde ise daha beter oldu kolları ile bebeğini sarmış yapabildiği kadar korumaya çalıstığı belli idi
Tezgah ve odaça baktıgında odaktaki demiri ve yanan kağıt ile perdeyi görmüştü
P: Anne nolur burdan çıkalım ANNE
Peter gücsüz kolları ile Dianayı sarıp sarmalamış ama kaldıramamıştı
D: Peter. Peter!
Sanki çok uzaktan geliyormuş gibi olan sese odaklandı Peter basında kafasını seven ve yanında duran Tony ve Dianaya baktı Peter
Ölmemiş ler miydi?
Ölmüşler miydi?
Neler oluyordu
Peter gerçeklik algısını kaybetmiş ama Dianaya sarılmaya çalışmıştı çaresizce tek sığınabilecegi kişilerden birisi idi Diana
Diana Stark
Tony Stark
Mezarım baş kısmında bu isimler yazarken hala yaşadıklarına inanmak istiyordu ama bir yandan kucağında olan bebek ise öldüklerini kanıtlıyordu
Yoksa niye bir başlarına bırkasınlar onları
Diana bir süre önce Petere bir yapay zeka hediye etmişti yapay zeka robotik sesi ile Petere seslenmişti
P: Efendim J.J
J: Bayan Stark ve Bay Stark burda efendim
P: onlar bir sene önce öldüler J.J sadece bedenleri ve mezarı burda
J: ama yaşam sinyali alıyorum
P: Kimden, nerden?
J: yaklaşık birkaç metre ötede ağacın tepesinde, büyük ihtimalle bay ve bayan Starka ait
Peter sevinci ile kucağındaki kız kardeşini öptü
P: emin miyiz
D: Eminiz minik Starklar
Peter ağlıyacakmış gibi oldu ki ağlıyordu da
P: Baba, anne siz- siz gerçek misiniz?
Peter gücsüz zihninin kendisine yaptıgı bir oyun olarak düşündü
D: Üzgünüm hayatım geç gelmek zorunda kaldık
T: Sizi ne kadar özledigimi söylesem azdır
Burda keselim siz karar verin Peterin kendisine zihni'nin yaptıgı bir oyun mu yoksa gerçek mi
Peteri böyle yazmak beni çok üzüyor minik böceğimin bu yaşta bu kadar çok şey yaşaması...
