Harry liep met Ginny hand in hand over het erf van de Wemels. Sinds Harry de wond had draagt hij nu alleen maar shirts met lange mouwen in Ginny's bijzijn. Want ze had zich al genoeg zorgen gemaakt. Na een tijdje gelopen te hebben ploften Ginny en Harry neer bij de vijver. Ze gingen op hun rug liggen en keken naar de wolken. ' Dit is iets wat ik echt wel voor altijd zou willen doen' zei Harry ademloos. ' Hoe bedoel je?' vroeg Ginny. ' Gewoon hier blijven liggen met jou denkend aan helemaal niks.' zei hij. ' Je hebt helemaal gelijk' zei Ginny en ze pakte Harry's hand vast. Harry zuchtte diep. 'Wat is er?' vroeg Ginny bezorgt. ' niks gewoon weer denken aan de oorlog' zei Harry sip. ' je bent niet alleen' zei Ginny. ' het is niet jou schuld' zei ze. ' jawel iedereen is dood gegaan voor mij' riep Harry uit. ' geloof me Harry ik denk dat Fred het helemaal niet erg vind daarboven, en Tops, Lupos, Perkamentus, Sirius, Belinda je ouders en de rest' zei ze geruststellend. 'Denk je dat ze ons nu zien?' vroeg Harry. ' Mam pap en Fred en de rest?' ' ik denk van wel, ze zouden voor altijd over ons waken' zei Ginny. Harry draaide zijn hoofd naar Ginny en zoende haar.
