#Unicode
အားလုံးပဲ သတိရနေကြမယ်တော့မျော်လင့်ပါတယ် ဆက်ကြမယ်နော်။
အိမ်သို့ရောက်သောအခါဝယ်~~~
ကားသံကြားပါသော်လည်းထွက်ကြိုကြသည်မှာအိမ်ဖော်မလေးတွေပင် ခက်ထန်ရဲ့သဲညှာလေးကဘယ်များရောက်နေပါလည်း~~
ခက်ထန်;ယွန်းမေလေးကော?
A;မမလေး အိပ်ပျော်နေတာပါသခင်လေး
ခက်ထန်;ဟုတ်လား ဒါဆိုသူဗီဒိုထဲအကုန်ထဲ့လာခဲ့နေရာတကျ မနိုးစေနဲ့နော် ဟုတ်ပီလား?
A;ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်လေး
ထို့နောက်ခက်ထန်အိမ်ထဲသို့ဝင်ခဲ့တော့သည် ခက်ထန်လည်းသူ့အခန်းထဲသူဝင်ကာရေဝင်စိမ်လိုက်သည်နှင့် မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားပီး သူရဲ့အတွေးထဲတွင် သူ့ရဲ့ အဖေ သေဆုံးသည့်နေ့အားပြန်ရောက်နေသယောင်လေ~~
တစ်နေ့မာ ခက်ထန်တို့မိသားစုလိုက်ပျော်ပွဲစားခရီးထွက်ကြသည်လေ အဲ့ရက်ကိုခက်ထန်လုံးဝမေ့မရခဲ့ဘူးပေါ့
အဲ့နေ့က~~
ကားပေါ်မာ ကျတော်တို့မိသားစုသီချင်းလေးတကျော်ကျော်ကားမောင်းနေခဲ့ကြတာအရာအားလုံးကအဆင်ပြေနေခဲ့တယ်ဒါပေမဲ့ ကားကရုတ်တရက်ဘရိုတ်မမိတော့ပဲ အရှေ့ကကုန်တင်ကားကြီးနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်ဝင်တိုက်တာကြောင့်ကားဟာအဝေးသို့လွင့်စင်သွားသည် ~~
ကျတော် ကျတော်အရမ်းနာကျင်နေခဲ့တယ်ပြောမပြတတ်အောင် ကျတော်ဖေဖေ့ကိုအော်ခေါ်နေပေမယ့်ဖေဖေပြန်မထူးဘူးဗျာ ဖေဖေ~~ဖေဖေထပါအုံး သားအရမ်းနာတယ်ဖေဖေ ခေါ်လို့မရတဲ့အဆုံးမာမေမေ့အားခေါ်မိသည်
မေမေ ~မေမေ~ အဲ့အချိန်မာကျတော်ကြားလိုက်ရတဲ့မေမေ့အသံ
သားလေး အပြင်ကိုရအောင်ထွက်သား အကူအညီတောင်း~တောင်း အဟွတ် ဆိုသည်နှင့်သတိလစ်သွားရှာသည် လေ
ခက်ထန် လည်း အပြင်သို့မရရအောင်ထွက်ခဲ့သည်သူ့ရဲ့ခေါင်းမှသွေးတွေကိုအံ့တု၍လေ~~ ထို့နောက်သူကားတစ်စီးကိုတွေ့သိနှင့်တားပီးနောက် သတိမေ့မျောသွားလေပြီ~~~
ကျတော်နိုးလာတော့ အရင်ဆုံးရှာမိတာကမေမေ ဒါကဆေးအနံ့တွေရနေတယ် ဒါဘယ်နေရာလည်းလို့ကြည့်တော့ဆေးရုံတစ်ခုပဲ ကျတော့်လက်ကိုကိုင်ကာအိပ်နေတဲ့ ဦးလေးကြီးက နိုးလာပီးးး
အော် သားနိုးလာပြီလား ဦးဒေါက်တာခေါ်ပေးမယ်နော် သားခနနော်ဆိုကာထွက်သွားသည်လေ
~~ထို့နောက်ဒေါက်တာများရောက်လာကာ
သား ဘယ်နေရာနာနေသေးလည်းဟင်
မေမေ~~မေမေကော
သားမေမေရှိပါတယ်သားရဲ့
ဖေဖေ~ဖေဖေကောဟင်
ခက်ထန်မေးလိုက်သည်နှင့်ဒေါက်တာများမျက်နှာပျက်သွားသည်လေ~~
"သားရဲ့ဖေဖေက ဆုံးသွားပီသားရဲ့"
"ဗျာ သားဖေဖေကဆုံးပြီဟုတ်လား ဒေါက်တာ"
"သား သတိထားပါသားရယ်"
မဖြစ်ရဘူး နောက်နေကျတာမလား "
"မဖြစ်ရဘူးလုံးဝအဲ့လိုမဖြစ် ရဘူးးးးး"
သားသတိထားပါအုံးသားရယ် ညိမ်ဆေးညိမ်ဆေးသွားယူ"
ဖေဖေ ~~~ဖေဖေ ဖေဖေသားကိုမထားခဲ့ပါနဲ့
ဖေဖေဆိုသည်နဲ့အမှောင်ထဲသို့ရောက်သွားပြီလေ~~~ ထိုအချိန် တွင် ခက်ထန်အော်ခေါ်ကာနိုးလာမိသည်
"ဖေဖေ ဖေဖေ ဖေဖေ့းးးး ဟမ်းဟမ်းမဖြစ်ရဘူးဟင့်"
သားကိုမထားခဲ့ပါနဲ့ ဗျာ" မထားခံပါနဲ့ ဟင့် အချိန်တော်တော်ကြာခက်ထန်ငိုမိနေသည်လေ ထို့နောက်ရေချိုးခန်းထဲမှ ထကာ
အဝတ်စားလှဲ၍ခြေလှမ်းတွေက ယွန်းမေစီသို့~~~
______________________________________
ဒီနေ့တော့ဒီလောက်ပါပဲ မေ့နေကြပြီလို့ထင်တယ်
အစက ဒီficကိုဆက်မရေးချင်တော့လို့ နောက်တော့ကိုယ်unလည်းမပစ်လိုက်ချင်ဘူး
ကြိုက်ရင်တော့ဖတ်ကြမကြိုက်ရင်မဖတ်နဲ့ပေါ့ကွာ
တာ့တာကိုယ့်သဲညှာတို့•_•
--------------------------
#Zawgyi
အားလုံးပဲ သတိရေနၾကမယ္ေတာ့ေမ်ာ္လင့္ပါတယ္ ဆက္ၾကမယ္ေနာ္။
အိမ္သို႔ေရာက္ေသာအခါဝယ္~~~
ကားသံၾကားပါေသာ္လည္းထြက္ႀကိဳၾကသည္မွာအိမ္ေဖာ္မေလးေတြပင္ ခက္ထန္ရဲ႕သဲညွာေလးကဘယ္မ်ားေရာက္ေနပါလည္း~~
ခက္ထန္;ယြန္းေမေလးေကာ?
A;မမေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပါသခင္ေလး
ခက္ထန္;ဟုတ္လား ဒါဆိုသူဗီဒိုထဲအကုန္ထဲ့လာခဲ့ေနရာတက် မနိုးေစနဲ႕ေနာ္ ဟုတ္ပီလား?
A;ဟုတ္ကဲ့ပါသခင္ေလး
ထို႔ေနာက္ခက္ထန္အိမ္ထဲသို႔ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္ ခက္ထန္လည္းသူ႕အခန္းထဲသူဝင္ကာေရဝင္စိမ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားပီး သူရဲ႕အေတြးထဲတြင္ သူ႕ရဲ႕ အေဖ ေသဆုံးသည့္ေန႕အားျပန္ေရာက္ေနသေယာင္ေလ~~
တစ္ေန႕မာ ခက္ထန္တို႔မိသားစုလိုက္ေပ်ာ္ပြဲစားခရီးထြက္ၾကသည္ေလ အဲ့ရက္ကိုခက္ထန္လုံးဝေမ့မရခဲ့ဘူးေပါ့
အဲ့ေန႕က~~
ကားေပၚမာ က်ေတာ္တို႔မိသားစုသီခ်င္းေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ကားေမာင္းေနခဲ့ၾကတာအရာအားလုံးကအဆင္ေျပေနခဲ့တယ္ဒါေပမဲ့ ကားက႐ုတ္တရက္ဘရိုတ္မမိေတာ့ပဲ အေရွ႕ကကုန္တင္ကားႀကီးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဝင္တိုက္တာေၾကာင့္ကားဟာအေဝးသို႔လြင့္စင္သြားသည္ ~~
က်ေတာ္ က်ေတာ္အရမ္းနာက်င္ေနခဲ့တယ္ေျပာမျပတတ္ေအာင္ က်ေတာ္ေဖေဖ့ကိုေအာ္ေခၚေနေပမယ့္ေဖေဖျပန္မထူးဘူးဗ်ာ ေဖေဖ~~ေဖေဖထပါအုံး သားအရမ္းနာတယ္ေဖေဖ ေခၚလို႔မရတဲ့အဆုံးမာေမေမ့အားေခၚမိသည္
ေမေမ ~ေမေမ~ အဲ့အခ်ိန္မာက်ေတာ္ၾကားလိုက္ရတဲ့ေမေမ့အသံ
သားေလး အျပင္ကိုရေအာင္ထြက္သား အကူအညီေတာင္း~ေတာင္း အဟြတ္ ဆိုသည္ႏွင့္သတိလစ္သြားရွာသည္ ေလ
ခက္ထန္ လည္း အျပင္သို႔မရရေအာင္ထြက္ခဲ့သည္သူ႕ရဲ႕ေခါင္းမွေသြးေတြကိုအံ့တု၍ေလ~~ ထို႔ေနာက္သူကားတစ္စီးကိုေတြ႕သိႏွင့္တားပီးေနာက္ သတိေမ့ေမ်ာသြားေလၿပီ~~~
က်ေတာ္နိုးလာေတာ့ အရင္ဆုံးရွာမိတာကေမေမ ဒါကေဆးအနံ႕ေတြရေနတယ္ ဒါဘယ္ေနရာလည္းလို႔ၾကည့္ေတာ့ေဆး႐ုံတစ္ခုပဲ က်ေတာ့္လက္ကိုကိုင္ကာအိပ္ေနတဲ့ ဦးေလးႀကီးက နိုးလာပီးးး
ေအာ္ သားနိုးလာၿပီလား ဦးေဒါက္တာေခၚေပးမယ္ေနာ္ သားခနေနာ္ဆိုကာထြက္သြားသည္ေလ
~~ထို႔ေနာက္ေဒါက္တာမ်ားေရာက္လာကာ
သား ဘယ္ေနရာနာေနေသးလည္းဟင္
ေမေမ~~ေမေမေကာ
သားေမေမရွိပါတယ္သားရဲ႕
ေဖေဖ~ေဖေဖေကာဟင္
ခက္ထန္ေမးလိုက္သည္ႏွင့္ေဒါက္တာမ်ားမ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္ေလ~~
"သားရဲ႕ေဖေဖက ဆုံးသြားပီသားရဲ႕"
"ဗ်ာ သားေဖေဖကဆုံးၿပီဟုတ္လား ေဒါက္တာ"
"သား သတိထားပါသားရယ္"
မျဖစ္ရဘူး ေနာက္ေနက်တာမလား "
"မျဖစ္ရဘူးလုံးဝအဲ့လိုမျဖစ္ ရဘူးးးးး"
သားသတိထားပါအုံးသားရယ္ ညိမ္ေဆးညိမ္ေဆးသြားယူ"
ေဖေဖ ~~~ေဖေဖ ေဖေဖသားကိုမထားခဲ့ပါနဲ႕
ေဖေဖဆိုသည္နဲ႕အေမွာင္ထဲသို႔ေရာက္သြားၿပီေလ~~~ ထိုအခ်ိန္ တြင္ ခက္ထန္ေအာ္ေခၚကာနိုးလာမိသည္
"ေဖေဖ ေဖေဖ ေဖေဖ့းးးး ဟမ္းဟမ္းမျဖစ္ရဘူးဟင့္"
သားကိုမထားခဲ့ပါနဲ႕ ဗ်ာ" မထားခံပါနဲ႕ ဟင့္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာခက္ထန္ငိုမိေနသည္ေလ ထို႔ေနာက္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထကာ
အဝတ္စားလွဲ၍ေျခလွမ္းေတြက ယြန္းေမစီသို႔~~~
______________________________________
ဒီေန႕ေတာ့ဒီေလာက္ပါပဲ ေမ့ေနၾကၿပီလို႔ထင္တယ္
အစက ဒီficကိုဆက္မေရးခ်င္ေတာ့လို႔ ေနာက္ေတာ့ကိုယ္unလည္းမပစ္လိုက္ခ်င္ဘူး
ႀကိဳက္ရင္ေတာ့ဖတ္ၾကမႀကိဳက္ရင္မဖတ္နဲ႕ေပါ့ကြာ
တာ့တာကိုယ့္သဲညွာတို႔_
YOU ARE READING
Oh! My DADDY
Actionဤဝတ္ထုသည်အပြင်လောကနှင့်လုံးဝမသက်ဆိုင်ပါ။ Positive typeမို့ဖတ်ရဲမှဖတ်ပါလို့တိုက်တွန်းပါတယ်နော်။
