Ehvenişer

GİRİŞ

09.09.2023

Insanin bazen boşluğa düştüğü anlar olur.

Ya da elinden oyuncağı alınan bir bebeği düşünün. Şu an tam olarak o bebekle aynı hislere sahibim. Babam elimdeki oyuncak bebeği alıp sertçe masanın üzerine bıraktığında bir terslik olduğunu, henüz altı yaşındayken, anlamıştım. "Annen melek olmuş kızım" dediğinde babam, öylece bakakalmış sonra yavaşça gülümseyerek o 'melek' kelimesine odaklanmıştım küçücük kalbimle. Sonrasında ise babama sarılmış ve aklımca babama teselli vermiştim.

İlk günler annemin ölümünü anlayamadım doğal olarak. Yaşım ilerledikçe evdeki anne figürünün yokluğunu anlamıştım. Bunu anlamanın üzerinden çok geçmeden bir de gerçekleri öğrenmiştim. Acı ve yalın gerçekler... Mesela annemin beni çok küçük yaşımda terk edişini, ve bu terk edilişten sonra travma sebebiyle tedavisi çok zor olan bir hastalığa tutulduğumun. Doktorlar bir kaç yıla kalmadan öleceğimi söylemişler ama durum hiç de öyle olmamış. Aksine ben hayata daha da tutunmuştum. Bunu başarmamın sebebini de dostlarım olarak görüyorum.

Anaokulundan beri arkadaşım olan Sedef, Umay, Alina, Dilan... Hepsi de benim hayata tutunmama vesile oldular.
Mesela Alina, gerçekten çok küçük yaşından beri bitmek bilmeyen enerjisi ile benim en en özenip, örnek aldığım dostum, kardeşim. Sonra Umay var.
  O da küçük yaşından beri hep zorbalığa uğradı. Dış görünüşü yüzünden sebepsiz ifitra ve hakarete maruz kaldı. ' Azıcık kilo ver, boyunu uzat, yemek yeme' diyenleri dinlemeden hayatına devam etti. Tabi başlarda biraz zorlandı ama Sedefin ona destek olması onu daha da sevindirdi.   
Sedefin 'Onları mı dinleyeceksin gerçekten, hayır kilo ve boyunda da sıkıntı yok ki, sen böyle gayet mutlu musun,değil misin ona bak' demesi onu güçlendirdi. Üstelik Sedef bu konuşmayı yaptığında henüz üçüncü sınıftık. Bu arada Sedeften de bahsetmek istiyorum.
Küçük yaşında eve içip içip gelen babası yüzünden neredeyse başka bir adama para karşılığı satılıyordu. Neyse ki polise erken haber verebilmiştik de kurtulmuştu. Buna rağmen psikolog tedavisi görüyordu hem de yıllardır. Gerçekten çok güçlü dostlara sahiptim.

Dilan ise babamın sağ kolu olan Demir Şener'in kız kardeşiydi. Onunla Demir sayesinde bir iki sene önce tanışmıştık ve gerçekten çok güçlü bir kızdı. Herşeye rağmen...

Demir mi, onu zaten anlatmakla bitiremem. Daha tanıştığımız ilk gün ondan hoşlanmaya başlamıştım. Belki o da bana karşı boş değildir bilemem ama onu on yılı aşkın süredir seviyorum.

Peki ya ben, ben günlük. Dayanabilecek miyim bundan sonra bile?

Selamlaaar😻, kitabı guncelleme kararı aldiiim. Tesekkurleeer💗