PART 11 : JEALOUS

242 15 4
                                    

RAINE POV'S


Naitulak ko si Bryce ng makita ang pagmumukha ni Sir Ceedrei. Nakatayo ito sa pintuan at di mawari ang pagmumukha. Gulat na gulat ito sa nakita kaya agad akong tumayo at nilapitan siya.

"Why are you here sir? May iuutos ka po ba?" I uttered but he stared at me bitterly kaya napaiwas ako.

Agad niyang dinampot ng kamay ko saka hinila patungo sa kanyang office. Nagkatinginan na rin yung ibang employee pati na ang secretary nito na si Ms Ayla.

"Let me go, ano ba!"

Binitawan niya ako ng makapasok na sa office niya sabay pinalabas ang secretary niya. Ni locked niya ang pinto ng kami na lang dalawa ang naiwan.

Kabadong-kabado ako habang nakaupo sa upuan kahit na namimilipit na sa sakit.

"Ano bang problema mo sir?!" Takang tanong ko ng maansing okay na siya dahil sa hawak na neto ang kape niya.

But my hearts beats so fast ng itapon niya yung baso at vase na nakapatong sa table niya.

"Kinuha kitang personal assistant ko hindi para s kapatid ko. I'll hired you so that pakinabangan ka ng kompanyang to hindi yung kapatid ko....

"Let me ask you ms Delfuego, how much binayad sayo ng kapatid ko?"

I'll remained silent sa harap niya, nanginginig at nagbibingi-bingian until my tears finally fall.

"Ganto naba ang tingin mo sakin, bayarang babae?" sabat ko ng hindi na matiis ang tono ng pananalita niya.

He scoffed and replied; "Wala akong sinabi, ang sa akin lang ay maging professional ka na man. Trabaho pinunta mo dito, hindi landi."

Natawa ako sa sinabi niya kaya tumayo ako at dahan-dahang lumapit sa kanya."You know kung bakit ko yun ginawa? To revenge you, si Watt Gero By the way." sabat ko pa while my hands moving over her checks and lips.

"Just kidding, tinry ko lang naman kung ano sa feeling ang makipaglaplapan with someone" pabirong dagdag ko na ikinamula niya.

Agad siyang humakbang dahilan ng pag stock ko sa wall. "You think this is a joke?" His voice was low and dangerous, his eyes burning with anger.

Nanginig na ako ng mapansing ilang distansya na lang ang pagitan naming dalawa. Napailag ako at napapikit nang dahan-dahan niyang nilapitan yung Mukha niya hanggang sa maramdaman ko na ang hininga niya.

"You want to try mine," he whispered, his breath hot against my lips.

Bago ko pa man maunawaan ang nangyayari, naramdaman ko na ang kanyang mga labi sa akin. His kiss was firm, demanding, and it took my breath away.

I gave him a passionate kiss in return, reaching up out of reflex and gripping his shirt with my hands. He took hold of my waist with his hands and pulled me in till there was no more room between us.

The kiss grew deeper, more passionate, more frantic, as though we were both attempting to win the other over. My mind was a tornado of desire and confusion, and my heart was pounding. He retreated a little, just far enough to meet my gaze.

"You still think this is a joke?" he murmured, his voice husky that was so intense that made my knees weak.

I shook my head, breathing in short, ragged breaths as I was unable to find my voice.
His eyes searched mine, and for a moment, I saw something vulnerable beneath the anger and the power.

"Good," he whispered quietly, his lips touching mine as he spoke. "Remember that." he added.

Then he kissed me again, softer but no less intense. It was a kiss that appeared to promise something deeper, and it made me tremble with fear and want.

When he finally pulled away, we were both breathing heavily, the air around us charged with an electric tension. He stepped back, giving me space, and I could see the conflict in his eyes, as if he was fighting against his own desires.

"This doesn't change anything," he said, his voice steady at ako naman ay parang nabagsakan ng langit at lupa sa nangyari.

Nanlumo din ako sa di makapaniwala. Kaya agad akong tumakbo palabas dahil sa kahihiyang ginawa ko.

"You still have a job to do, and I expect you to do it. But don't think for a second that I'll tolerate any more of this nonsense." pahabol nito after ko makalabas ng tuluyan.

Tumungo ako sa office ko para kunin ang bag ko. Pagkapasok ko nandoon pa rin si Bryce, nananatiling nakaupo. He notice na wala ako sa sarili, balisa at hinihingal kaya agad niya akong inabotan ng tubig.

"Okay ka lang ba?" nag-aalalang tanong niya subalit binigyan ko lang siya ng isang tingin na mukhang na-gets niya naman.

Agad kong isinukbit yung bag ko at nagmamadaling lumabas subalit sa kasamaang palad isang babae ang humarang sa'kin pagkabukas ko ng pintuan.

"Good you're here," aniya. Napakagat-labi na lang ako nang mamukhaan ko yung pagmumukha niya.

She slapped me, na ikinagulat ko kaya napaatras ako at kumawala ng isang napakalalim na buntong-hininga. Pagkatapos ay hinarap ko siya.

I slapped her back, na siyang ikinamula niya, "When someone slapped me," I said firmly, "I won't hesitate to slap back."

Bigla siyang umatras at tila nagulat sa reaksyon ko. Sa isang iglap, sinugod niya ako ulit kaya nagkasabunutan kami whike Bryce trying to stopped us.

"You're not getting away this time!" she shouted.

Nagtaka ako kung ano ba talaga ang gusto niyang mangyari. Habang naglalaban kami, naririnig ko ang mga yabag ng mga tao sa hallway.

"Raine!" sigaw ng isang pamilyar na boses. It was my boss, Mr. Vergara, looking furious. "What is going on here?"

"She started it!" sagot ng babae habang pinupunasan ang dugo sa kanyang labi.

Ceedreu looked at me sternly na parang paniwala sa sinabi ng babae. "Raine, pati ba naman si Ria?!"

Sabay na bumagsak ang balikat ko matapos pagbintangan sa diko naman ginawa while he approached and checking  Ria's condition. Kita ko kung paano siya mag-alala sa babae niya kahit ako naman itong dehado.

Pinilit Kong itayo yung sarili ko at nagsimulang maglakad.

"Raine," he began kaya napatigil ako.

"I can't have employees who cause trouble like this. You're fired." aniya as i expected. Alam kong ito ang magiging resulta ng ginawa ko.

"Okay," I said softly saka umalisna ngunit hindi ako dumaan sa elevator at minabuting sa hagdan na lang nang sa ganon iwas sa gulo.

"I just couldn't stand her anymore." tanging nabitawan ko bago humagulgol sa iyak. Napaupo ako dahil sa di na nakayanan ang trato ng lalaking minsan nang naging akin.

"He's an idiot!"

You're so bad Watt, I hate you so much..


(to be continued...)

FAITHFULLY YOURS Where stories live. Discover now