The house of MonteCarlo

#1

Katatapos lang ng work ni Trisha ng makatanggap siya ng tawag mula sa kanyang kaibigan na si Ellen. Hinayaan niya lang na magring ang kanyang cellphone hanggang sa mamatay ito. Alam naman kasi niyang mag-aaya lang itong magbar para daw kuno malimutan nito ang damuhong MonteCarlo na ex-boyfriend na lang nito ngayon.

Hindi alam ni Trisha kung ano bang nakita ng kaibigan niya sa lalaking iyon para habulin nito iyon ng ganoon. Hindi naman maitatanggi ni Trisha ang kakisigan at kagwapuhan ng mga ito pero para sa kanya ay kayabangan lamang ang dating nila sa kanilang bayan. Isa silang salot na sisira sa maraming bataan ng mga babae. Magpapaluha sa mata ng kababaihan. Hindi na nakakapagtaka kung bakit maraming asawa at anak ang Padre De Familia ng MonteCarlo.

Na pabuga na lang ng hangin si Trisha ng muling magring ang kanyang cellphone. It's Ellen again. Sa pagkakataong iyon ay sinagot na niya iyon.

Bumugad agad ang malakas na tugtug sa kabilang linya. Hindi na bago iyon sa kanya. Laman naman na talaga ng bar ang kanyang kaibigan mula pa noon.

"Punta ka dito sa bar! Nandito sila Cassy at Kiandra!" lasing na ang boses nito.

Na pa irap na lang siya sa hangin. Hindi niya alam kung matutuwa ba siya dahil makikita niya na ulit ang dalawa pang baliw niyang kaibigan or magdadasal na lang dahil alam na niya kung anong mangyayare ngayong gabi kapag nagsama ang tatlo.

"Kaya nga, Trish! Masyado mo ng kinarer 'yang pagiging workacholic mo. Magrelax ka naman kahit pa minsan minsan!" rinig niyang sigaw ni Cassy sa kabilang linya.

"Now I know why until now you still don't have a boyfriend, Sweetie." komento pa ni Kiandra.

"Being single is better than having one, tignan niyo ang mga sarili niyo. Laging umiiyak at nagpapakalasing dahil sa mga lalaki." I said bitterly.

"Whatever, Trisha! You better get your ass here, okay. You know what will happen if you don't show yourself to us. Bye!"

"Caio!"

Na pa cross arm na lang si Trisha at umirap. Wala siyang magagawa kundi ang puntahan ang tatlo kahit ayaw niya. Hello! Pagod kaya siya sa kanyang work at ang gusto niya na lang ay ang ipahinga ang katawan kesa ang magpakalasing. Hindi naman siya lasenggera tulad ng tatlong baliw niyang kaibigan.

Nung huling in-invite kasi siya ng tatlo at 'di niya sinipot ayun pumunta sa harap ng condo niya at doon nagsisisigaw ng hating gabi. For god's sake! Na i-report pa tuloy siya sa may-ari ng condominium buti na lang at winarningan lang siya. Pinagpasalamat niya na mabait ang may-ari.

Pagkatapos na niyang ayusin ang kanyang gamit ay bumaba na siya sa building na pinata-trabahuan niya at pumara ng taxi.

"Sa Lexy Bar po sa San Antonio." sabi ni Trisha at nagsimula na ngang umandar ang taxi papunta sa sinabi niyang lugar.

Twenty minutes rin ang tinagal ng byahe niya bago pumarada sa harap ng Bar ang taxi. Nagbayad lang siya at bumaba na.

Tinignan ni Trisha ang sarili. Formal na formal ang suotan niya hindi babagay sa bar na papasukan niya. Pero bahala na, kakilala naman niya ang may-ari ng bar na 'to kaya hindi na siya mahihirapan na makapasok dahil sa suot niya. At isa pa, wala na siyang lakas ng katawan para dumaan sa clothes store para lang magpalit ng damit. Hindiniya sasayangin ang kanyang oras para lang dito.

Nasa bukana pa lang siya ng Bar kitang kita niya na ang familiar na dalawang guard, nagchechek ang mga ito ng mga taong pumapasok.

"Good eve, Miss Trish." naka ngiting bati ng guard sa kanya ng makita siya. Sumaludo pa 'to sa kanya. Binalik lang niya ang ngiti dito bago nagsalita. "Same to you,"

"May business gathering kayo, Miss Trish? Gusto niyo po ba ipa-alam ko kay Mimi na nandito kayo?" umiling lang siya. "No need. I'm not here for her."

"Okay po Miss Trish. Pasok na po kayo."

Pumasok na nga siya pero hindi naka takas sa pandinig niya ang ilang mga customer na nagrereklamo ng 'di naka pasok dahil sa suotan nila.

'This fucking bar is so unfair! Bat 'yong mukhang manang na 'yon naka pasok ng ganun ang suot?!"

"You can't treat us like this!"

"I want you to call the manager here! Right now!"

"Tss.. Kahit ganito ang damit ko mas maganda parin naman ako kesa sa inyo." bulong ni Trisha sa kanyang sarili bago tumaray at ngumuso.

Punong puno ng iba't ibang ilaw ang hallway papasok sa loob ng bar. Sa magkabipang gilid nun ay ang mga rooms na pang VIP at VVIP. Maamoy mo rin sa paligid ang alak at sigarilyo.  Sa loob naman ay makikita mo agad ang malaking dance floor na pinapalibutan ng set of table and chairs. Sa itaas nun naka pwesto ang DJ na si Nathan, Trisha's cousin. Sa second floor naman ay mga private room para sa mga hindi na makatiis sa sex.

Papasok palang si Trisha ng may bumunggo sa kanya. Unti-unti na naman kumukulo ang dugo niya sa hindi malaman na dahilan.

Kamalasan nga naman!

"What!" sigaw nito sa kanya. Dinutdut pa ng malandi ang balikat niya gamit ang isang daliri nito.

Tinitigan niya ang balikat niya na dinutdut nito bago niya ibalik ang masama niyang tingin sa babaeng kaharap. Pinipigilan niya ang sariling h'wag sumabog at mapatulan ito dahil lasing ang babae. Yes! Trisha understand the fact that this warfreak woman who's being a bitch to her is because of her drunkness.

"Do you have any complaints, huh?!" mayabang na wika nito. "What?! Titignan mo na lang ba ako! Why aren't you asking me if I want a fight or trouble?" Trisha cross her arm and stares at her like she's some mental patient.

She inhale and exhale trying to calm herself. Baka kasi mapatulan niya na 'to ng tuluyan.

"Damn! No.. No.. You don't need to ask me. Fight me—" 'dina na tapos ng baliw na babae ang sasabihin nito ng may magtakip sa bibig nito.

"What the fuck are you doing, Shine!" an angrily manly voice came in. A familiar one to her.

"Miss I'm really sorry for what my sister has done to you. Ako na ang nagsosorry," A pair of grey eyes meet her gaze when he look her direction. Na pa mura na lang si Trish sa isip niya ng makilala ito. Si Elier Manuel MonterCarlo. The first son of his.

Ngayong nakita niya ito ng malapitan hindi maipagkakaila ang taglay nitong ka-gwapuhan at ka-kisigan kaya hindi na naka kapag taka kung pati bakla ay habulin siya.

"Have we met before? It's just that.. You look familiar," sabi nito na pilit pinapatahimik ang babaeng galing yata sa mental. Panay ang salita wala namang naka ka-intindi ng mga sinasabi niya.

Hindi nga ito ang una nilang pagkikita. Tunay ngang maliit lang ang mundo, kung sino pa ang ayaw mong makita ito pa ang ipapakita sayo.

Tuluyan ng nag-init ang ulo ni Trisha. Ayaw na ayaw niya talaga makakita kahit gahibla ng buhok ng mga MonteCarlo.

Elier didn't leave his eyes out of her waiting to answer his question but instead of getting an answer she just rolled her eyes at him and walked out.

What the fuck?! Did I say something wrong? Wierd.