kalpteki ölüm

1.Bölüm

hastanedeki işimin bitmesine yarım saat kadar kalmıştı hastane yoğun olduğu için çantamı toplayıp danışmanın yanında oturup bekledim. 15.30 civarı bi hasta geldi kolunda mermi izleri vardı, tüm doktorların hastası olduğu için bana kalmıştı 1.90 boylarında kaslı vücut yapısına sahip çekici bi adamdı. Ben kolundaki mermileri çıkarırken beni izliyordu. hem korkmuştum hemde çok yakışıklı olduğunu düşündüm.  

"Tamam beyefendi işleminiz bitti." diye seslendim

Adam hala beni izliyor hatta duymuyordu bende tekrarladım, "işlem bitti beyefendi"
Adam "ne? He tabi teşekkürler" dedi ve çıktı. çok şaşkın biriydi sanki veya bana öyle geldi bilemiyorum, mesai bitti. sonunda evime gideceğim, evime geldiğimde kedim bıyıklı beni kapıda karşıladı, bütün yorgunluğumu attığım o an. sonra salonuma geçtim koltuğa oturdum ve telefonuma baktım mesai saatlerimde sessize alıyordum, baktığımda kardeşimden, babamdan arama ve mesajlar vardı merak etmişlerdi bende önce babamı aramak ile başladım.

"alo, kızım nasılsın?"

"İyiyim babacım siz nasılsınız?"

"iyi kızım iyi"

"babacım yarın mesaim uzayacak yani ararsanız bakamaya bilirim."

"tamam kızım sorun yok"

"ablaa napıyorsuun" diyerek ekledi  kardeşim

"otuuruuyorum ablacım" dedim uzatarak

babam "neyse kızım sen dinlen" dedi

"tamam babacım görüşürüz" diyerek telefonu kapattım. sonra randevular ile ilgilenen arkadaşım Mine beni aradı ne olduğunu anlamaz gözlerle telefonuma baktım

"alo efendim?"

"alo, bu gün gelen son hastan vardı ya emir bey"

"evet, noldu ki?"

"demin aradı randevu almak istedi"

"peki benimle ne ilgisi var ki?"

"ısrarla senin adını vererek senden randevu almak istedi dolu olduğunu söyledim dinlemedi konuşmam lazım dedi. bende ona 15 dakikalık bi randevu ayarladım" 

"off teşekkürler mine iyi akşamlar" dedim ve telefonu kapattım meraktan nasıl uyuyacağımı bilemiyordum.

ayyyyy bence çok iyi bölüm oldu, ben bile ne olacak merak ediyorum şimdilik görüşürüz.

Asla 1.90 boylarında yakışıklı bi watty boy falan yok