SESSİZ ÇIĞLIK

YENİ BİR HAYAT

Yeni bir hayata annemin sessizliği babamın ökesi ile uyanmıştım köy evine yerleşmiştik artık ilk 3 gün sadece bir kuru ekmek bir bardak su ile doyurmuştum kendimi hayat annemi tekerlekli sandalyeye beni ise babamın öfkesine mahkum etmişti adeta hissediyordum o adamın babamdan çok farklı bir adam olacağını ama başıma neler geleceğinden herhangi bir fikrim yok idi köy evinde hiç arkadaşım ve neredeyse hiç oyuncağım yoktu bir gün korkarak babama gidip babacım bana oyuncak alır mısın dediğimde yemiştim babamın ilk tokadını hiç bir şey söylemedi sadece bir tokat atıp git başımdan hunharca ağlamaya başladım işte o ağlamamdan sonra çığlıklarımın hepsi sessiz kaldı ben ağladığım için dövülerek susturuldum o gün sadece soruyordum neden baba neden kızına bunu yapıyorsun o gün susana kadar dövmüştü beni ve beni o halde görmemek için karanlık bir odanın daha karanlık bir dolabına kilitlemişti beni o gün orda uyumuştum ilk defa karanlıkta uyuyor ve ne kadar çok korksam bile sesimi çıkartamıyordum çünkü susmadığımda gelip tekrar vuracağını biliyordum sustum ve o gün orada uyudum sabah beni farklı bir adam karşılamıştı aslında o kişi de babamdı öptü özür dilerim kızım dedi sarıldı ağladı ben hiç konuşamadım gözyaşlarımın akmasından bile çok korktum annem sadece izliyordu sanki dilini yutmuş gözleri dolmuş bir şekilde sadece izliyordu beni bağırmak istiyorum neden neden benim babam bana bunu yapıyor neden benim annem bani bu şekilde izliyor lütfen yardım edin diyesim vardı bu dünyanın beni mahkum ettiği bu acımasız hayata aslında en basiti idi bu yaşayacaklarımın kötülüğü 4 yaşımda boğazlarımda hissediyordum her bağırmak istediğimde bunlar sanki düğümlenip sesimi kısıyordu ve yaşamak zorunda kaldığımı anlıyordum beni daha kötü ve daha zor günler bekliyor lütfen yardım edin.