Pijn, verdriet en angst

Hoofdstuk 4

Eva pov

'Wolfs? Wat zullen we gaan eten vanavond?' vraag ik en Sanne kijkt mij vragend aan.
'We kunnen gaan barbequen of patat eten... We hebben alles in huis volgens mij,' zegt Wolfs.
'Lekker. Sanne? Wat wil jij eten: patat of barbequen?' vraag ik en Sanne haalt haar schouders op.

Sanne pov

Ik kijk Eva vragend aan. Ik wist niet eens wat barbequen is...
'Ik weet niet wat het is,' fluister ik. Eva slaat haar armen meelevend om mij heen en even weet ik niet wat ik moet doen maar daarna sla ik mijn armen om Eva's nek.
'Wolfs? Zullen we dan maar gaan barbequen?' vraagt Eva aan Wolfs.
'Is goed,' zegt Wolfs en pakt de spullen voor op de barbeque en zet de barbeque buiten aan.

Eva pov

'Nienke! Lola!' roep ik naar de meiden die buiten aan het spelen zijn met de buurmeisjes.
'Ja?' klinkt het in koor terug.
'We gaan bijna eten. Blijven jullie in de speeltuin?' vraag ik en de tweeling knikt waarna ze weer naar de trampoline tegenover ons huis rennen.
'Eva? Mag ik ook daar spelen?' Sanne wijst naar de trampoline.
'Ja, ik loop wel even mee,' zeg ik en Sanne pakt mijn hand stevig vast en daarna lopen we naar de trampoline tegenover ons huis.
'Hey, Eva,' zegt de moeder van het meisje waarmee de tweeling aan het spelen zijn.
'Hey. Ik wilde jou wat vragen...' zeg ik en loop de moeder van Lara achterna naar binnen. Lara is een goede vriendin van de tweeling.
'Wat dan?' vraagt Lara's moeder.
'Ik wilde vragen of Sanne misschien op de trampoline mocht. En of je even op haar wil letten. Wolfs en ik moeten het eten klaarmaken en Sanne wilde graag op de trampoline spelen,' leg ik uit.
'Ik let wel op de meiden,' zegt Lara's moeder en we lopen weer naar buiten. Ik glimlach als ik Sanne samen met de tweeling en Lara op de trampoline zie springen. Sanne is nog een beetje onhandig en angstig aan het springen. Maar het gaat wel wat beter met haar denk ik. Binnenkort moet ik haar toch echt vertellen dat ze mijn zusje is...