KUYUDAKİ İNSANLAR

ÇIĞLIK 💀

Bir düşün, insanların çığlık attığı bir kuyuda kimse onu görmüyor, ama onlar vazgeçmeyip direniyorlar. Ve bizde iç sesimizi dinleyip o korkunç sesimizi çıkarmamız gerek. Çok sevdiğimiz o insanlar ya bizim arkamızdan düşündükleri şeyler ölüme kadar sürüklenen gerilimli bir dedikodu ise? İşte bizde bu hataları yapıp o kuyuya giriyoruz , o kuyudan çıkmanın bir yolu var ama biz kendimizi kandırıp "burada kesinlikle yol yok" diyoruz, inan bana herşeyin bir yolu vardır. Boğazımız ağırana kadar çığlık atmamızın bir anlamı varmı sence? Tabiki de yok ama biz bir yol sandığımız o çığlık aslında daha çok bu kuyuda kalacağımız anlamına gelir, korktuğumuz o hayalet, öcü, cin vb. İşte o şeylerden neden korkuyoruz onları hiç görmedik am aneden korkuyoruz? Doğru söyleyeyim bende korkuyorum ama görmediğimiz şeylerden korkmamalıyız. Günlerden birgün yatağımda yatıyordum ve annem kapıyı kapatım bütün ışıkları kapattı
Korkudan o an çığlık atarak "anne çabuk ışığı aç" dedim, annem o günden sonra korkumu anladı, ve bana gerilim flimlerinin arka kamerasını gösterip benim korkumu azalttı, ve o gün rahatça uyumuştum. şuan korkum bir karınca kadar küçük ama inanki büyüyünce o korktuğun şeyler azalıyor.