Rozerin bugün çok yorgundu ve yatağına geçip uzandı, ve ardından Alperen'i aradı ve şu cümleleri kurdu "bugün çok yorgunum kütüphaneye gelemem" dedi ve bununla birlikte şöyle düşündü *acaba bana değer vermiyormu* bir düşünceye kapıldı.
Rozerin'in en yakın arkadaşı olan erva onu başka bir yere kafa dağıtmaya götürdü, ve ona soru olarak şunu sordu,
-sence beni aldatıyormu hergün evden gidiyor ve işim var diyor hiç birşey yapamıyoruz sevgilisi olduğumu bilmiyorum bile dedi.
Ve arkadaşı erva ona kekeliyerek
-y-yani b-b-ence hayır dedi
Rozerin ona dediki neden kekeliyorsun diye bir cevap verince erva ona dediki "sadece heycanlandım" diye cevap verdi. Ve
Rozerin ervadan şüphelendi çünkü erva yokken alperende yoktu? Bu bir tesadüf olamazdı. Yoksa odamı kuyuya düşmüştü... O dipsiz kuyuya. Ve rozerin ervaya dediki
-yoksa sen a-alperen ile görüşüyormusun dedi.
Erva ise heyecan, titreme ve korku içinde "ne alaka şimdi?" Diye cevap verince rozerin Alperen'i banyoda arayıp şunları dedi
-biliyorum erva ile görüştüğünü sonunda o söyledi senden nefret ediyorum diye uyduruk ve şüphelendiği cümleleri söyledi.
Alperen ise -bak açıklayabilirim dedi.
Ve rozerin'in dünyası altüst olmuştu banyodan çıkıp ervaya kocaman tokat attı, ve anladıki oda o dipsiz kuyuya düşmüştü...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KUYUDAKİ İNSANLAR
Non-Fictionbu hikayeyi kendi iç sesimi kullanarak yazmaktayım. Talep ediyorum ki beğenin :)
