အပူအပင်ကင်းတဲ့ ကလေးဘဝဆိုတဲ့စကားလုံးကိုကြားရင်လေ ကျွန်တော်ဖြင့် သိပ်ရယ်ချင်တာ...
အိမ်ကနေ ကျောင်း၊ ကျောင်းကနေ ကျူရှင် တစ်နေ့တာလုံး စာမှစာ တစာစာအော်ရလွန်းတဲ့ဘဝ၊ အဆင့်တစ်ဆိုတဲ့အရာကြီးကို ဖက်တွယ်ပြီးမရမက ထိန်းသိမ်းထားရတဲ့ဘဝက ဘယ်မှာများအပူပင်ကင်းလို့လဲ။
အတန်းတွေကြီးလာလေ စာဆိုတဲ့သက်မဲ့ရဲ့ထိန်းချုပ်မှုအောက်ကို လူကပိုကျရောက်ရလေ၊ ဖိအားတွေများလာလေ။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ။
ကျွန်တော်၊ ကျွန်မသားက အဆင့်တစ်လေဆိုတဲ့စကားနောက်မှာ စတေးခံ ကစားချိန်၊ နားချိန်တွေကိုတော့ ဘယ်သူမှမမြင်ခဲ့ပါဘူးလေ။
အတွေးတွေနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုတစ်ချက်မဲ့လိုက်ချိန် ကျွန်တော့်ခြေလှမ်းတွေကတော့ " Treasures of Future "ဘော်ဒါဆောင်ရှေ့ ရပ်မိလျှက်သား။
ဟုတ်ပါရဲ့။
မနေ့ကမှ ကိုးတန်းဖြေပြီးတဲ့ ကျွန်တော်ကြည်မင်းသန့်အဖို့ ဒီနေ့မှာဆယ်တန်းတက်ရပြီမဟုတ်လား။
ကိုးတန်းနှစ်မှာ သူငယ်ချင်းငါးယောက်စုပြီး ဝိုင်းကျူရှင်ယူခဲ့ရင်း ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြတ်သန်းခဲ့ပေမဲ့ ဆယ်တန်းကိုတော့ ဘော်ဒါဆောင်နေမှရမယ်ဆိုတဲ့အမိန့်ကြောင့် မဖြစ်မနေရောက်လာခဲ့ရတာ။
" Treasures of Future " က တာလမ်းသာခြားထားတဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် နှစ်ထပ်အိမ်နှစ်လုံးသာရှိတဲ့ သာမန်ဘော်ဒါဆောင်လေးတစ်ခုပါပဲ။
ပင်မအိမ်ကြီးရဲ့အောက်ထပ်က ဆရာမကြီးမိသားစုရဲ့အိပ်ခန်းနဲ့ ဆယ်တန်းစာသင်ဆောင်ဖြစ်ပြီး အပေါ်ထပ်က ကိုးတန်း၊ ဆယ်တန်းမိန်းကလေးများအတွက် အိမ်ဆောင်ဖြစ်တယ်။
မျက်နှာချင်းဆိုင် နှစ်ထပ်အိမ်အပေါ်ထပ်က ကိုးတန်း၊ ဆယ်တန်းယောက်ျားလေးများရဲ့ ဘုံဌာနဖြစ်ပြီး အောက်ထပ်ကိုတော့ ကိုးတန်းစာသင်ဆောင်အဖြစ် ဖန်တီးထားလေရဲ့။
အခု ကြည်မင်းသန့်တို့ရောက်နေတာက ပင်မအိမ်ခေါ် ဆရာမမိသားစုနေသည့်အိမ်။
" ဇမ္ဗူထွဋ်ခေါင် "
Chapter 10 Reproduction
၇မိနစ် ၄စက္ကန့် "
ဆရာမ မလာသေးတာမို့ ခဏထိုင်စောင့်နေစဉ် ကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့် အံ့အားသင့်သွားရသူက ကြည်မင်းသန့်ရယ်ပါ။
BẠN ĐANG ĐỌC
ကျွန်တော့်ရဲ့ Guideကိုကို / ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Guideကိုကို (One shot )
Truyện Ngắnမထိန်းချုပ်နိုင်သော နှလုံးသားအလို ကိုကို့ကိုသာမြင်တဲ့ ဒီအမိုက်မဲကို သေချာထိန်းကျောင်း ပဲ့ပြင်ပေးစေလို ချစ်ရပါသော ကျွန်တော့်ရဲ့ဂိုက်ကိုကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ ႏွလုံးသားအလို ကိုကို႔ကိုသာျမင္တဲ့ ဒီအမိုက္မဲကို ေသခ်ာထိန္းေက်ာင္း ပဲ့ျပင္ေပးေစလို ခ်စ...
