2 gangs 1 familie

12. uhm

Sannes pov

"BEN JE FUCKING GEK GEWORDEN LOU? VERTROUW JE MIJ NIET OFZO?!" Schreeuw ik. Ik heb de rest maar naar huis gebracht. "Hoezo?" Vraagt Louis.

"Je fucking vrienden me laten bespioneren?" Vraag ik nog steeds boos. "En om het niet beter te maken! Wilde je me testen over hoe goed ik me kan verdedigen?!" Vraag ik nog steeds boos.

"Ik heb idd gevraagd of ze je in de gaten houden want dat park loopt vol met mensen die andere verkrachten" zegt die. "Ik kan prima voor mezelf zorgen Louis! Ik heb voor mama gezorgd toen ze ziek was! En voor mezelf! Ik kan dat prima!" Zeg ik boos en verdrietig. "Je doet alsof ik 3 ben!" Ik kan wel janken op dit moment.

Ik ren naar boven en doe de deur op slot. Me buik doet ineens super veel pijn. Ik moet naar het ziekenhuis. Ik ren naar beneden en het doet alleen maar meer pijn. "We moeten naar het ziekenhuis" zeg ik.

We gaan naar het ziekenhuis. Lou racet door en Niall zit achterin. We komen aan en de kramp is nog niet weg.

We roepen een dokter en die komt naar ons toe. Lou legt uit wat er aan de hand is en ze zetten me in een rolstoel. Ze leggen me in een bed ze doen testen met het vruchtwater en alles. Ze gaan weg. "Lou?" Vraag ik bang. Hij kijkt me bezorgd aan.

"Als het een meisje wordt heet ze Johannah net als mama en als het een jongetje wordt dan gaat die max heten" zeg ik. Hij lacht een beetje.

"En... ik ben bang" zeg ik. Niall is drinken halen voor ons. Louis komt naast me liggen. "Ik ook" zegt die. "En ik wil heel graag roken" zeg ik ook. "Dat gaat niet gebeuren" zegt die.

De dokter komt terug en Niall ook. "We hebben slecht nieuws. De pijn in je buik kwam door stress. De baby heeft het niet overleefd. Hij kreeg te weinig voedingsstoffen binnen en dan komt de stress erbij. Dat is niet de beste combinatie" zegt ze. Ik knijp in Louis hand zodat ik niet ga huilen.

"En nu? Moet ik nu nog 6 maanden met een dood kind in me buik lopen?" Vraag ik bang en verdrietig. "Dat is een optie of we gaan je morgen opereren alleen omdat je nog geen 18 bent is de beslissing aan je ouder of voogd" louis steekt zijn hand op. "Ik ben de voogd. Ik mag het er wel over hebben met d'r toch?" De dokter knikt. "Ik laat jullie even alleen voor deze beslissing" zegt ze.

Louis kijkt me aan en Niall kan ook wel janken. Ik zie het aan hem. "Wat wil je?" Vraagt Niall. "Dood" Antwoordt ik simpel. "Ik bedoel met het kindje" zegt Niall dan. "Ik wil niet met een dood kind in me lichaam lopen dus voor mij is het de operatie" zeg ik.

"Dan ga je de operatie doen" zegt Louis. "Dankjewel" zeg ik. "Jou lichaam jou keuze. Wil je je vrienden bellen?" Vraagt Louis. "Kan jij dat doen? Ik ben moe" zeg ik. Hij knikt en gaat naar de gang. Niall volgt hem.

Louis pov

Dit is het moment waar ik breek. Ik ga in de gang zitten oo de grond. Ik wist al wat het zou worden omdat ik in die rit heb gekeken. Niall komt naast me zitten en we beginnen allebei te huilen.

"We moeten sterk blijven als san er bij is" zeg ik. "En dat gaan we doen" zegt Niall met een gebroken stem. We hebben harry gebeld en hij en de jongens zouden de rest halen.

Volgende dag
Nialls pov

Sanne wordt geopereerd en ik mag kijken van boven. Dat wilde ze te graag. Er zit een dokter naast me. "Wist jij wat het zou worden?" Vraagt die. "Nee maar ik hoopte eigenlijk op een jongetje" zeg ik. "Uh dan was je heel blij geweest" zegt die dokter.

Ik zie hoe goed ze proberen om Sannes wonden heen te werken. Het lukt wel en ze halen de baby uit de buik.

Na de operatie
Sannes pov

Ik word wakker en ik hoor gepraat. Hadden ze me niet gewoon dood kunnen laten gaan tijdens de operatie? Had veel makkelijker zijn geweest.

Ik kijk om me heen en zie iedereen. Ik ben niet in de mood voor mensen. Ze leggen uit dat de operatie goed is gegaan en ze vragen of ik de baby nog wil zien. Ik zie romy, lieke en ezzie ook. "Ik wil roken" zeg ik en iedereen lacht zacht. Ze hebben allemaal tranen in hun ogen.

Het is mijn schuld dat de baby dood is en ik ben nog steeds te dik. Julia die geeft me een envelop. "Ik had de gender reveal op je verjaardag willen doen maar uh je hebt de foto nodig denk ik" zegt ze met een hele zwakke glimlach. Ik maak hem open en het zou een jongetje worden. "Max" zeg ik zachtjes.

Uhm even de schrijfster hier... sorry voor dit sad hoofdstuk ik heb zelf ook gejankt terwijl ik het aan het maken was. Er zullen veel meer sad hoofdstukken komen alvast sorry daarvoor