Always and Forever (Freenbecky)

Chapter 9

Chapter 9

**Morning 6:30am**

Nakatulog ako ng umiiyak kagabi, yan ang nasa isip ko.

"Good morning mommy" binati ko sila na parang walang nagyari

"Good morning anak, kain na by the way anak si kuya ohm na ang maghahatid sundo sayo sa school, para di ka na manglalakad pa" sabi ni mommy

"Yes po mommy" kahit ayoko wala ako magagawa dahil iyun ang kailangan

"Mommy if sometimes freen will drive me from school to subdivision okay lang po?" Tanong ko kay mommy

"Oo naman anak okay lang naman, basta you need to inform us" sabi ni mommy

*Parang normal na araw lang ang lahat pero di nila alam ang nararamdaman ko sa school*

Paminsan minsan iniiwasan ko si freen kasi ayoko maging close masyado sa kanya ayokong kaawaan niya ako dahil sa sakit ko. Dahil for sure if she knows maawa yun sa akin.

For the meantime di muna ako tumabi sa seat ni Freen

Si yuki muna ang tinabihan ko kasi friend ko naman siya ng highschool.

"Yuki can i seat here" sabi ni rebecca

"Oo nama becky, pwede bakit hindi ka ata tumabi kay freen ngayon" tanong niya

"Ahh kasi yuki can i tell you something but its a secret" gusto ko na sabihin kay yuki dahil alam naman niya ang story nung high school kami

"Okay sure, after class pwede na" sabi ni yuki.

Nasa last subject na kami biglang nagtext si freen

"Becky do you want to grab some snacks after school?" Sabi sa text ni freen

"Im sorry freen i have a schedule today, maybe next time" sabi ko kay freen

"Becky are you mad? Did i do something wrong? Kasi pansin ko umiiwas ka sa akin" sabi ni freen

"Hmmm. Hindi naman may prior commitment lang kaya ganun" sabi ni becky

Natapos na ang last subject sabay nagpunta ng coffee shop si becky at yuki.

Di ko alam kung paano sisimulan...

"Yuki remember my story nung 3rd year high school tayo, yung bigla ako nahimatay and nagka brain surgery ako? Remember that one? " sabi ko kay yuki

"Oo naman friend naalala ko yun, tungkol dun ba" sabi ni yuki

"Yuki kasi i have my annual check up last weekend and tada nandun na naman ang brain tumor ko" naiiyak na natatawa ako.

"Ayoko kasi ipamalita sa iba and ikaw lang ang sinabihan ko at ikaw lang din ang may kakilala kay mommy and daddy"

"Thank you kasi di mo ipinagsasabi sa kanila ang about sa family namin" sabi ni rebecca

"Huy ano ka ba, paraan saan pa kung naging friend mo ako kung ipapamalita ko lang" sabi ni yuki

Natahimik kami bigla

Natingin bigla si yuki kay becky na naiiyak iyak pa.pati tuloy siya naluha na.

"Becky di ba dapat malaman ni freen ito? Kesa isipin pa niya na iniiwasan mo siya" sabi ni yuki

"Pero yuki kasi, baka mamaya kasi kaawaan niya lang ako, ayoko nun" sabi ni becky.

"Becky kung ako sayo sasabihin ko na kay freen ang totoo" sabi ni yuki

"Okay i will tell her some other time or someday" sabi ni becky.

After maubos ng coffee nila umuwi na din sila. Hinatid namin ni kuya ohm si yuki sa bahay nila.