Yüz Vermiyor, Sevmem Lazım#GxG

~6~

Hikaye başlamadan şöyle bir şey söylemek istiyorum hikaye yazmayı hep geciktiriyorum çünkü üşengeç bir insanım ve kendimde hep kitap okuduğum için kendi kitabıma zamanı asla ayıramıyorum birkaç tane farklı farklı fikirler ortaya çıkarmaya başladım hikaye konusunda ve hemen bunları aslında yazmak istiyorum o sırada birinci kitabımı bile yazamıyorum dur ama gerçekten çok üşengeç bir insanım arada böyle ilham geliyor ve ben de yazıyorum eğer gecikmemi merak ediyorsanız duyuru kısmını gidip okuyun.
____________________

Esma'dan

Hızla yataktan çıkıp karşısına geçtim.

"Evime bu şekilde her istediğin zaman gelemezsin!"

"Bak Esma sinirlerimle oynuyorsun sana kaç kere diyeceğim sesini yükseltme bana!"

O da bana bağırdığında biraz ürktüm ama geri çekinmedim.

"Tamam, peki neden geldin"

Bana doğru bir adım atıp
"Seni almaya geldim"

"Ne, daha vardı çok erken istemiyorum gelmek."

"Senin istemenle olmuyor beni dinleyeceksin!"

Sert sesiyle biraz bağırdığında ne yapacağımı bilemedim elim ayağım birbirine dolaştı.
Bir anda kolumdan tutup çekiştirmesiyle bağırmaya başladım.

"Ne yapıyorsun bırak! Bırak kolumu! Ah! Acıtıyorsun."

"BAĞIRMA! Yürü!"

Yüzüme dönüp resmen kükrediğinde gözlerim doldu çok canım acıyordu.

Beni sürükleyerek evden çıkarıp arabasına bindirdi. Arabayı çalıştırıp sürmeye başladı.

•••

Büyük bir evin önünde durduğunda arabadan inip kapımın önüne geçti ve beni de çıkardı.

(Alev'in evi)

Etrafa baktığımda neredeyse 20 30 tane koruma vardı bunlar niye bu kadar çoktu, ve neden buradalardı.

Beni yine kolumdan tutup eve sürükledi.
"Ya tamam bırak kolumu yürüyeceğim acıtıyorsun."

Bana bir bakış atıp kolumu bıraktı ve evin kapısı açıldı.

"Hoşgeldiniz Alev hanım"

"Hoşbuldum pelin"

Bana dönüp kafasını içeri doğru gösterip içeri geçmemi bekledi.
Yan gözle bize kapıyı açan hizmetliye baktım.

Kısa eteği ve göğüslerini belli eden kısa gömleği ve iş önlüğü ile çalışan olduğu belli oluyordu. Tabi birşey daha da neyseee.