Daha fazla olduğum yerde dikilmeyip, not defterim ile yanlarına geldim. Changbin'nin yüzüne bakmayıp, bakışlarımı not defterime diktim.
" Hoş geldiniz efendim , ne isterdiniz?"
Kısa süreliğine adını bilmediğim ama oldukça yakışıklı olan adama baktım. Bana gülümseyip siparişini verdi. Changbin bakmak istemesem de bu sefer de ona baktım. O ise hiç oralı olmadı. Bana bakmadan siparişini verdi.
Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Siparişleri not alıp, yanlarından uzaklaştım. Hemen kendimi mutfağa atıp gelişi güzel not defterini tezgaha fırlattım. Avuçlarımı tezgaha yaslayıp , kafamı eğdim.
Nasıl beni hatırlamaz? Nasıl bana yalan söyler? Ne yani her şey yalan mıydı? Gözlerimi yumup sakinleşmeye çalıştım.
Çok geçmeden adım sesleri geldi. " Jeongin iyi misin?" Kafamı kaldırıp gözlerimi açtığımda. Kapı pervazina yaşlanmış Taehyun ve hemen yanında sevgilisi beomgyu idi.
"Merak etme, iyiyim. Sadece yorgunum."
Daha fazla sorgulamayıp, Taehyun ile bizi yanlız birarak içeri girdi. O içeri girdiğinde Taehyun yanıma gelip omzumu sıvazladı destek olurcasına.
"Ben iki dakika sigara içip geleyim sende o güzel gülüşünü bizden esirgeme."
Beomgyu geri geldiğinde montunu çıkarmış ve önlüğünü giymişti.
Bende o gelene kadar changbin ve arkadaşının istediklerini hazırlamıştım.
"Beomgyu bunları 5.ci masadaki iki kişiye verir misin? "
Beomgyu beni onaylamış ve etrafına bakmıştı. Belli ki sevgilisini arıyordu. " Sigara içmeye çıktı. Gelir şimdi aşk kuşu."
Beomgyu hemen bana dönüp gözlerini devirdi.
"O oruspuya ne desem olmuyor illa gidip o zıkkımı icicek. " Yeniden gözlerini devirip siparişleri alıp changbin'lerin olduğu masaya gitti. Bende hemen kapı pervazina giderek uzaktan onları izledim.
Beomgyu oyalanmadan siparişleri onlara verip başı ile selam vererek yanlarından gitti.
Yanıma geleceğini düşündüm ama aksine olduğu yerden- cafenin ortasından- bana seslendi.
"Jeongin arka masalar dolmuş siparişleri al." Onun yüksek sesiyle tüm cafe bize döndü. Rezil herif , Taehyun buna nasıl bakabildi.
Yeniden not defterimi alıp arka kısma gittim. Arkamda izlenilme hissi ile beraber. Bir kaç masa dolmuştu. Hızlıca onlardan siparişleri alıp , mutfağa gittim.
Not defteri bıraktığım gibi bir ses bana seslendi.
"Jeongin sen burda mı çalışıyorsun?"
Ne arkamı döndüm ne de konuştum. Öylece ona arkadası dönük, bekledim. Yeniden dolan gözlerime lanet edip, akan bir damlayı hızlıca sildim. Daha fazla onu yanıtsız bırakmayıp , önüme döndüğüm gibi tokatı yapıştırdım.
Başı yana dönen changbin , yanağını tutmuş bana hayretle bakıyordu.
" Yalancı pislik sen ne hakla bunu sorarsın! Ya sen hani Busan da yaşıyordun. Burada ne işin hadi diyelim işin düştü. Beni nasıl hatırlamazsın! "
İlk başta çıkan yüksek sesim , ortalara doğru kısılmış daha sonra yeniden yükselmisti.
" Jeongin bağırma. Tüm cafe bize bakıyor. Hem sana yalan söylemem gayet de normal. Seni sanaldan tanıyorum ne demem gerekiyor tüm hayatımı sana doğru düzgün anlatmam mı? Sana güvenmiyorum kusura bakma. Yalan söylediğim için de özür dilerim."
