Billionaire's Series 2 : The Heartless Wrath

Prologue

Ciara POV

Pilit akong pumipiglas dahil sa higpit ng pagkakahawak nito sa akin. Pakiramdam ko ay magkakaroon ako nito ng pasa. "Nasasaktan ako, Aiden! Bitawan mo nga ako!" sigaw ko.

Pero mukhang wala siyang naririnig dahil mas humigpit pa lalo ang pagkakahawak niya sa akin, gusto ko ng maiyak pero pilit kung pinipigilan dahil ayaw kung maging mahina sa harap niya, sa harap ng taong mahal ko.

"You need to be punish in a painful way." madiin at puno ng galit na turan nito.

"A-aiden. . ." mahinang tawag ko sa kanyang pangalan.

"Scared now? Hindi pa ako nagsisimula, Ciara. Wala pa akong ginagawa."

Kitang kita ko ang nagbabagang galit sa kanyang mga magagandang mata. This is not the Aiden I know.

"A-aiden, p-please," namamaos na ang boses ko.

Ngumisi lang 'to at walang pasabing ipinasok ang kanyang daliri sa pagkababae ko kaya impit akong napasigaw kasabay ng pagtulo ng luha ko.

"P-please stop! It hurts, Aiden." umiiyak na bulalas ko.

"Masakit? Ito ba ang masakit para sayo, Ciara? Mas masakit pa dito ang pinaranas mo sa akin! Baka nakakalimutan mo? Mas masakit ang ginawa mong pang iiwan sa akin." ramdam ko ang sobrang panggigigil niya.

"I-im s-sorry. I'm really sorry for what I have done. H-hindi ko sinasadya," paghingi ko ng tawad sa kanya.

Pagak siyang tumawa. "Sorry? Anong magagawa ng sorry mo? Maibabalik ba niyan ang lahat? Mabubura ba ang sakit na nararamdaman ko?" ramdam ko ang puot sa bawat salitang binibitawan niya.

Tumawa naman ito ng pagak. "Sorry? Anong magagawa ng sorry mo? Maibabalik ba niyan ang lahat? Mabubura ba ang sakit na nararamdaman ko?" nahihimigan ko ang puot sa bawat salitang binibigkas niya.

"Aiden, please. Aaaahh!" napasigaw na lang ako ng ipinasok niya ng biglaan ang kanyang pagkalalaki sa akin. Hindi ko man lang napaghandaan ang bagay na 'yon.

"Minahal kita, Ciara. Pero anong isinukli mo sa akin? Iniwan mo ako sa ere!" galit na sambit nito habang patuloy sa paglabas masok sa akin.

Tanging iyak lang ang nagagawa ko, hindi ko siya masisisi kung bakit ganito siya ka galit sa akin ngayon. Minahal niya ako pero sinaktan ko lang siya. Masakit man para sa akin ngayon ang ginagawa niya ay wala akong karapatan na magreklamo dahil alam kung kulang pa 'to sa sakit na pinaranas ko sa kanya.

Mas binilisan niya pa ang bawat pag ulos niya sa pagkababae ko, hinayaan ko lang siya sa kung anong gusto niyang gawin sa akin. Kung gusto niyang magpakasasa sa katawan ko ay hindi ko siya pipigilan. Halos hindi ko na alam kung ilang minuto ang lumipas bago siya natapos.

Nang tuluyan na siyang malabasan ay agad siyang tumayo at sinuot pabalik ang kanyang damit habang diretsong nakatingin sa akin. "Pinagsisihan kung nakilala at minahal kita, Ciara. Kung alam ko lang na 'to ang gagawin mo sa akin ay una pa lang umiwas na ako. You are nothing to me, Ciara, since you left me. Para sa akin ay tulad ka lang din ng ibang mga babae na naghahanap ng lalaking magpapainit sa kanila at pagkatapos ay basta na lang iiwan. You're a trash in my eyes. Saan 'to na ang huling magtatagpo ang landas nating dalawa, ayaw ko ng makita ang basurang tulad mo." pagkatapos niyang sabihin 'yon ay agad siyang umalis ng kwarto.

Napahagulgol na lang ako. Hindi ko inakala na maririnig ko ang mga salitang 'yon sa taong mahal ko. But I know I deserve it. Ako ang may malaking kasalanan sa kanya kaya tanggap ko ang galit niya.

I hurt him.

I made a mistake.

I left him with a broken heart.