Pov Matthy:
Na de hele middag met Koen, Raoul en Milo te hebben gekletst zitten we nu bij mij thuis op de bank pizza te eten. "Vandaag was echt fucking gezellig Matt.", zegt Robbie glimlachend. "Helemaal mee eens Robje. Gelukkig hoef je nog niet naar huis he.", zeg ik lachend. Hij knikt instemmend. Het is inderdaad zo gezellig met hem. Nog leuker dan ik zou kunnen denken.
Ik kijk hem aan. Recht in zijn prachtige ogen. Die ogen, die elk moment weer een andere kleur lijken. Op dit moment lijken ze blauw. Oceaan blauw. Ik zou in ze kunnen verdrinken, zo mooi. Ik kijk snel de andere kant op wanneer ik merk dat ik staar. Laten we het niet ongemakkelijk maken. "Je mag best naar me kijken hoor Matt.", zegt hij lachend. Ik lach kort. Ik kijk maar al te graag naar hem. Hij is zo schattig. Ik hoor dat niet te denken ik weet het, maar ik kan de gedachtes niet tegenhouden. Misschien vind ik hem inderdaad wel leuk. Misschien vond ik dat altijd al, maar probeerde ik het te negeren. Hoe dan ook, ik weet zeker dat hij mij niet leuk vindt. En dat moet ik onthouden.
Het is gewoon kut. Ik wil hem kussen, zoenen en knuffelen, maar ik weet ook dat dat nooit zal gebeuren. Nooit zal hij hetzelfde voelen als dat ik voor hem voel.
"Zullen we een film kijken?", vraagt hij. Ik knik. "Is goed." Hij klikt een random film aan. Om eerlijk te zijn boeit die film me vrij weinig. De helft van de tijd zit ik gewoon naar Robbie te staren. Hij is zo mooi.
Wanneer de film al bijna is afgelopen valt Robbie in slaap op mijn schouder. Hij heeft het zelf denk ik niet eens door. Heel schattig. Ik zet de film maar uit. Daar heb ik ook geen zin meer in. Ik geniet van het moment. Mijn arm sla ik rustig om zijn lichaam heen waardoor ik hem dichter tegen me aantrek. Ik wrijf zachtjes over zijn arm heen. Hij is zo lief. Ik haal een hand door zijn mooie warrige haar. Mijn perfecte mopje. Dat is Robbie.
Na een tijdje voel ik mezelf ook bijna in slaap vallen. Het is tijd om naar bed te gaan. Ik tik hem op schouder aan. "Kom je mee Rob? Dan kunnen we naar bed.", zeg ik fluisterend. Hij opent zijn ogen en knikt zachtjes. Ik sta op. Mijn hand steek ik naar hem uit. "Kom mee." Hij pakt mijn hand aan en ik neem hem mee naar mijn kamer.
Wanneer we allebei in bed liggen doe ik het lampje naast mijn bed uit. "Welterusten Robbie." "Welterusten Matthy.", hij schuift weer dichter naar me toe. Ik voel zijn warme lichaam tegen de mijne. Ik sla een arm om hem heen. Hij is zo ongelofelijk leuk. Zijn hoofd legt hij op mijn borst. Ik smelt vanbinnen. In deze positie val ik vredig in slaap.
Pov Robbie:
Ik word wakker in Matthy zijn armen. Dit was niet helemaal de bedoeling. Toch heb ik niets liever dan dit. Ik zou willen dat ik de hele dag zo zou kunnen blijven liggen.
Met hem hierzo liggen laat me dingen voelen wat niet te beschrijven valt. Ik voel dingen voor hem die bijna boven natuurlijk zijn. Hij is gewoon lief, leuk, schattig en ook nog eens fucking knap. Ik ben verliefd op hem en ik kan het niet meer ontkennen. Ik weet niet wat ik ervan moet vinden eigenlijk. Is het wel een goed idee? Verpest ik onze vriendschap ermee? Vind hij me überhaupt wel leuk? Al die vragen spoken door mijn hoofd. Ik heb geen idee. Geen idee wat ik moet denken en ook zeker geen idee wat ik moet voelen. Ik wil hem, maar wat zijn de gevolgen?
"Robje?", begint Matthy fluisterend. Kut, ik heb hem wakker gemaakt. "Hm?", vraag ik. "Is er iets aan de hand? Je lijkt een beetje gestrest." Hij is bezorgd om me. Cute. "Het gaat goed, ik ben gewoon aan het denken. Maak je geen zorgen Matt.", stel ik hem gerust. Hij knikt. "Als er wel wat is kan je het zeggen he?" Hij geeft me een glimlach. "Ik weet het Matt en daar ben ik heel blij om.", zeg ik hem. Hij knuffelt me steviger wat mij nog meer laat glimlachen. Hij is zo lief.
"Zullen we maar opstaan dan?", vraagt hij. Ik knik en stap langzaam het bed uit. Ik mis de warmte die zijn lichaam me gaf. Snel kleed ik me aan en Matthy doet hetzelfde.
"Wil je misschien een stukje wandelen? We kunnen dan gewoon een beetje door het park lopen ofzo. Als je wilt natuurlijk.", vraagt hij onzeker. "Lijkt me fantastisch Matt." Hij glimlacht. "Mooi zo. Zullen we gaan dan?", vraagt hij me. Ik knik.
We lopen door het park heen. Het is prachtig hier. Ik kijk wat om me heen als mijn hand per ongeluk die van Matthy raakt. Ik trek hem snel terug uit reflex. Matthy denkt daar anders over. Hij pakt mijn hand vast. Ik voel mijn wangen roder worden. Daar lopen we dan, hand in hand door het park. Ik zou niets liever willen dan dit.
Het zomerbriesje gaat door Matthy zijn haren waardoor het wat door de war komt te zitten. Met mijn vrije hand ga ik er doorheen. Hij glimlacht. "Zit het beter nu?", vraagt hij lachend. Ik knik. "Zeker."
Nog steeds hand in hand lopen we verder. Het is prachtig weer. De vogels fluiten en het is heerlijk stil. Het perfecte moment voor deze wandeling dus. Ik geniet er dan ook optimaal van. De blonde jongen haalt zijn hand uit de mijne. Even kijk ik hem verbaasd aan. Al snel slaat hij zijn hele arm om me heen en trekt me tegen zich aan. Smooth Matt smooth. Ik grinnik zacht. Ik hou zoveel van hem.
