umutsuzluk fırtınası

umutsuzluk

  Gecenin kaçı olduğunu bilmiyordum. Günlerdir açtım, bir deri , bir kemik kalmıştım karnım sürekli gurulduyordu  birden yataktan kalktım. Kapıyı açtım amcam odasında olmalıydı. mutafğa buz dolabını açtım. Peynir kabını ve zeytin kabını aldım sadece dolapta onlar vardı. Amcam birden arkamda belirdi

''OOO Aylin hanım ne yapıyorsun buralarda? ben sana deme dim'mi? benden izinsiz odandan dahi çıkma'yacaksın diye!?''

Elim dekilere baktım , dedim ki:

 ''amca çok acıktım lütfen bir şeyler yiyim günlerdir açım''

''BIRAK ONLARI!'' 

diye bagırıyordu o an tek düşündügüm  annemle babam hayatta olsalardı böyle olur muydu? yaşıtlarım olan çocuklar mutluyken ben ise mutsuzdum, amcam tarafından şiddet görüyordum. Ben bunları düşünürken amcam sigra paketinden sigarasını çıkartmıştı  içiyordu sigrasını bitirdi yere attı, söndürdü. Bana öyle bir baktı ki bu gecenin bana zindan olacagını anlamıştım. Amcam birden üzerime yürüdü bir adım vardı aramızda, bana tokat attı. dolaptan aldıgım kaplar yere düştü bende yere düştüm. tekme atmaya başladı, attıgı her tekme beni sarsıyordu. Egildi saçımı tutu kaldırmaya çalıştı beni ,kalkmaya çalıştım ama bacakalrımda o güç yoktu. Bodruma kadar beni sürükledi, evin bodrum katına indirdi, beni bodruma iterek attı saguk, nemli, rutubetli ve karanlık bir yerdi.

''CEZALISIN!''

diye bağırdı acıdan yerde kıvranıyordum. Ağlamaya başladım. Birden başımı kaldırdığımda  annemi karşımda gördüm. Resmen dilim tutuldu ne diyeceğimi bilemedim.  Annem birden dediki:

''Aylin özür dilerim kızım'' 

Annem bunu dediği an bir yaş daha düştü gözümden.

''Anne!''

dedim. Kekeleyerek birazda yüksek sesle söylemiştim. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştım hıçkırıklarımın arasından sadece şu laf çıkmıştı ağzımdan:

''Anne ben bunları yaşamak için ne yaptım!?''

Annem sadece kafasını hayır anlamında salladı. en bunu ğördügüm an parmakalrımı saçlarıma geçirip daha çok ağlamaya başladım. Bir yandan kendi saçımı çekiyordum, bir yandan da bağırarak ağlıyordum. Dizlerime vurmaya başladım, birden amcam kapıya vurdu ve dedki:

''HEY! Birazdan sesini kesmezsen gelip dilini kesecegim!''

Annem bana sus işareti yaptı kafamı olumlu anlamda salladım amcam birden odaya girdi ğirdiği an boş duvara baktığımı gördü duvara baktı annem gitti.

''GİTME!''

diye bağırsam da ne olduğunu bilmediğim şekilde birden bir adım bile atmadan gitmişti annem. Amcam bana yaklaştı , eğildi dediki:

''Aylin ne bağırıyorsun,  salak salak davranmayı kes!''

Ben hala olayın şokunu atlatamamıştım ki annem tekrar karşımda belirdi.

''Senden binlerce kez özür dilerim...

ve  anlatmaya başaldı kaza anını, benim bu anı yaşamama sebep olan kazayı!

''Sen daha yeni dogmuştun, babanın beni aldattıgını ögrendim. Baban işten geldikten sonra onla bu konu hakkında konuştum. bagırmaya başladı bende ona bagırdım üzerime yürüdü, bogazımı sıktı, biz bu tartışmayı mutfakta yaşamıştık. egero an bunu yapmasaydım beni öldürecekti. tezgahın üstünde bıçak vardı. o bıçagı aldım babanın boynuna dogru götürdüm ve dedim ki ''gidiceksen de git ama bana vurmaya hakkın yok bana dokunursan seni öldürürüm.'' dedim. baban durmadı bıçagı çevirdi sol bilegime dogru, ''düşünmem keserim bilegini'' dedi o eskiden böyle degildi. öylece durmaya devam edemezdim kasıgına tekme attım bıçak sol kolumu yırttı. sol kolumda derin bir kesik oluştu. kapıyı açtım bagırdım karşı komşuya ve binadakilere ''YARDIM EDİN!'' herkes çıktı karşı komşu binadakiler çogu kişi bizim kata geldi. birden baban arkamdan bana sarılır gibi bıçagı bogazıma dayadı. orda olan herkes çıglık attı. Ben artık ciddi anlamda babandan kurtulmak istiyordum. Bagırarak ''SİKİYİM! SEN BENİ ALDATTINMI DEDİM SADECE BIRAK BENİ YOKSA OLANLARDAN SORUMLU OLMAM...'' diye bagırdım ve devam ettim '' Burda olan herkesten birazdan görücekleri şey için özür dilerim.'' dedim çünkü ben dövüşme biliyordum babanı öldürücektim. Havaya dogru çift tekme atıyo gibi yaptım zıpladım babanın omuzlarına çıktım. Bacagımın arasına aldım kafasını elinden aldım bıçagı onu öldürdüm. Kednimide öldürdüm. kızım hepsi benim suçum özür dilerim.''

Ben bunları annemden dinlerken resmen şok üstüne şok geçiriyordum. Annem bunu fark etti.

''Aylin sakın bayılıyım deme kızım amcanın yanında bayılma...''

dedi ama ben bunu bile duymuyacak şekilde başım dönüyordu.Amcam bayılrısam belki.. bir umut bana yardım eder diye düşündüm.

''Amca ben çok kötüyüm.''

Diyebildim sadece. Amcam o küçücük umut kırıntımıda yok edecek bir cümle kurdu. Ben bu eziyetleri çekerken 7 yaşındaydım. Hep kendi kendime şunu düşünürdüm ben bunu yaşayacak ne yaptım ki?

Amcam:

''Aylin ister bayıl ister geber umrumda degilsin. Bayılırsan ben de seni dayak ile ayıltmayı bilirim.''

Sadece bunu dedigini hatırlıyorum. Başka hiç bir şeyi. hatırlamıyordum. Bayılmışım birden her vicudumu kaplayan bir yanma, acı hissi ve har yerim mor du. Kollarıma baktım mosmorlardı gözümü açtım amcam bana daha sert vurmaya başladı.

''AMCA.. 

Durmadan acıdan bagırıyordum. Bir yandan da amcama yalvarıyordum.

''AMCA YALVARIRIM YAPMA. HER YERİM ACIYO YALVARIRIM DUR.''

Bunları acıdan bagırarak söylüyordum
Amcam daha sert vurmaya başlamıştı.
Tekrar acıdan bayılmak üzereydim. Amcam'da bunu fark etti.
"Madem sen bayılıcak gibisin, ben de seni tekrar ayıltmayı bilirim. Bende seni buzlu suya sokarım."

Ben bunu duyduğum an resmen başımdan aşagıya kaynar sular döküldü. Amcamın türlü türlü , çeşit çeşit cezaları vardı. Cezalarından bagzıları şunlardı: ıslak kemer, Bodrum'da günlerce aç susuz bırakılmak tarzında cezaları vardı.