HOLİDAY๑ | HYUNLİX

1

Her zamanki günlerden biriydi. Günün güzel geçiceğini düşünüyordu Hyunjin. Ta ki annesinin odasına gelip onu uyandırana kadar
"Hwang Hyunjin çabuk kalkıp bana yardım ediyosun! Misafir gelicek. Kalk!"

"Ya sabah sabah ne misafiri kalkmı- ahhh ne vuruyorsun insafsız kadın sanırım ölüyorum" kalbini tutarak geri yatağına yattı.

"Geldiğimde kalmış odanı toplamış ol yatılı kalmaya gelicekler hem senin yaşında oğullarıda varmış" dedi Hyunjin'in annesi oradan çıkarken.

Hyunjin istemesede kalkmak sorunda kaldı çünkü annesinin sözünü dinlemezse başına neler geliceğini çok iyi biliyordu.

Yatağını toplarken bir yandan kimin gelebileceğini düşünüyordu.'hem misafir hem yatılı kalıcaklar, öyle yakın tanıdığımız mı varmış tch' diye düşündü içinden.

Odasını toplayıp kahvaltı için aşağı inmeyi planlıyordu ki kafasına yediği şaplakla kendinden geçmesi bir oldu.

"Amına koyim beynim aktı!" kafasını tutup ne yaşadığını gözden geçirmeye vakti kalmadan içerden annesinin sesi duyuldu

"Hyunjin abinle düzgün konuş, Minho sende rahat dur!"

"Alt tarafı bi vurdum be!" Kardeşine ölümcül bakışlar attıktan sonra merdivenlere yöneldi Minho.

"Ben böyle bi abi için ne yaptım" Hyunjin'in söylemesiyle Minho'nun arkasına dönmesi bir oldu.

"Bir şey mi dedin canım kardeşim" yapmacık bir şekilde gülümseyerek sordu Minho.

"İyiki böyle bir abim var diyodum bende" aynı şekilde gülümseyerek. Daha fazla abi terörüne maruz kalmamak için bir hışınla merdivenlerden inip masaya oturdu.

"E hani yemek?" diye sordu Hyunjin boş masayla bakışırken.

"Misafirlerle yiyeceğiz ya" Hyunjin'e bakmadan söyledi annesi.

"Bana bu bilgi verilmedi. Bilseydim çalışmazdım burda" dedi şakayla karısık.

[Yemekler hazırlandıktan sonra]

DiNg DoNg (kapı zili) "Hyunjin kapıya bak! Minho kalk artık şu koltuktan yapıştın oraya"

"Hayır ben anlamıyorum niye hep ben kapılara bakıyorum ki¿" Kapıya ilerlerken dedi Hyunjin.