Heaven

#EF_Wp
#Activity_1
#Oneshot Story
- -
Paalala: Ang mga pangalan, tao at mga pangyayari sa kwentong ito ay gawa lamang ng aking imahinasyon.
- -

ＨＥＡＶＥＮ
(𝓟𝓻𝓲𝓭𝓮 𝓶𝓸𝓷𝓽𝓱 𝓽𝓱𝓮𝓶𝓮)

Meron pa ba talagang impyerno? Pano kung ang buhay na natin ang impyerno? Kailangan lang natin gawin hanapin o kaya't hintayin ang sasagip at magdadala satin sa langit?

----

Makulay na buhok, kumikinang na damit. Nariyan lang si Visa sa gilid nakaupo at nakatanaw. Hindi malaman kung sa tanawin sa labas ng coffee shop o sa napakasakit niyang nakaraan.

She swing her right foot. She's wearing an old pair of shoes but still look so new, like her memories. Yasss, She. After everything she'd been through.

𝓜𝓪𝓷𝔂 𝔂𝓮𝓪𝓻𝓼 𝓪𝓰𝓸,

Visa's only 10. His brother's treatment was never good towards him. Their Dad long time's gone and her mom as she was never given a chance to have a daughter, she turned him into "Her".

Wearing an orange dress, given by her mother. Binuksan niya ang pinto ng kwarto niya. Laking gulat niya ng pumasok si Random kasama pa ang sampu ata sa mga kaklase nito. "𝓐𝓷𝓸𝓷𝓰 𝓰𝓲𝓷𝓪𝓰𝓪𝔀𝓪 𝓷𝓰 𝓶𝓰𝓪 '𝓽𝓸 𝓻𝓲𝓽𝓸?". aniya sa kanyang isip.

"Random... why are you here? Tsaka ba't kasama mo mga kaklase mo dito?". Natatakot niyang sabi. "Lumabas nga kayo kundi isusumbong ko kayo kay mom kapag dumating." dagdag niya pang saad. wala pa man ay naiiyak na siya dahil ramdam niyang may kalokohan nanamang gagawin ang kapatid niya sakanya. "Halika dito!" hablot sa kanya ni Random. "Alam mo Visanto... kailangan ko pa ba na gawin 'to para lang marealized mo lalake ka at hindi babae?!". tumatawang saad nito saka lang napansin ni Visa na ang isa sa kaklase nito ay may hawak na mamahaling camera.

Sa gulat ay hindi na nakagalaw pa ng bigla-biglang hilahin ni Random ang orange dress niya sa kagustuhan nitong sirain ang pambabaeng suot niya. Nagtatawanan ang lahat sa silid niya habang kinukuhanan siya ng mga larawan na halos hubo't hubad na. "See? You don't have female organ! You're like us!". sigaw ni Random sakanya. "When will you realized that?". sabe pa nito habang tinutulak-tulak siya.

Random is 10 years older than Visa but why is he acting that way? Sa halip na alagaan siya at mahalin bilang bunso nila ay pinagma-malupitan siya.

Iyak, takbo ang ginawa ni Visa palabas ng magara nilang bahay. Dumeretso siya sa kanilang hardin. "Wag ka na umiyak baby. Gagantihan natin mga siraulo na yan!" Nagulat si Visa ng bigla may nagsalita sa likuran niya. "Ana, Ana is my name." sinuot ni Ana ang long cardigan niya kay Visa. Nagtatakbo kase siya palabas without wearing anything.

Sa totoo lang, hindi lang yun ang isang beses na inapi siya ni Random. Mas malala pa ang nararanasan niya kapag kasama nito si Lenten at Sentimo, ang dalawa pang kapatid niya.

Nung nakaraan nga lang ay may pinapakinggan si Lenten na musika tungkol sa sirenang nasa drum at dahil nga siraulo si Random na panganay nila, dali-dali itong kumuha ng drum,  tinawag pa nga nito si Sentimo para alisin ang tiba-tibang mga laruan nila na itinago ng katulong nila doon. Pinuno nila ito ng tubig sabay pinilit siyang sumulong don, humahalo sa malamig na tubig ang mga luhang kanina pa bumabasa sa mukha niya, hindi pa man siya nakalusong. Halos panawan siya ng ulirat nang makita niyang tinatakpan na ng mga 'to ang drum.

Laking akala niya'y mamamatay na siya, mabuti na lang at dumating ang katulong.

𝓐𝓽 𝓽𝓱𝓮 𝓶𝓸𝓶𝓮𝓷𝓽,

"Babe, ang tagal naman ni Ana."  tanong ni Aniston sa tabi niya. "Malapit na yun babe, icha-chat ko siya para tanungin kung nasan na siya." Sagot ni Visa kay Aniston. She absent-mindedly look at him, Aniston kiss her magically. It's just a peck in the lips pero sapat para bumalik ang naglalakbay niyang isip. "Ano ba'yan? Lalim nanaman ng iniisip mo. Lalabas muna ako may naiwan ako sa sasakyan. Chat Ana, please. Ang tagal niya." Sabe ni Aniston at lumabas muna ng coffee shop. At dahil naiwan siyang magisa dun naglakbay nanaman ang isip niya...