2 gün olmuştu ve ben hala eve gitmemiştim çünkü korkuyordum jimin ve jung abarttığımı düşünüyorlardı ama onlara anlatmadığım şeyler vardı.2 gün önce
Grupla mesajlaşırken birden birinin bana seslendiğini duydum.
"Jungkook"
Ses derindi ve bir erkek sesiydi ama aynı zamanda bir insana ait olamayacak kadar da muhteşemdi.
"Jungkook "
Adım tekrar söylendiğinde deli gibi titremeye başladım. korkuyordum hayatımda hiç olmadığı kadar çok korkuyordum. Belimde el gibi bir ağırlık hissettiğimde korkudan yerime çivilenmiş gibiydim kulağımın dibinde hissettiğim nefesle ve sesle artık daha fazla dayanamadım ve evden koşarak çıkıp jiminlere gittim.
"Jungkook tavşana benziyorsun "
Günümüz
"Jungkook "
"Efendim"
"Bence abartıyorsun bilinç altın seninle oyun oynamış"
Onlara olanları anlatmamıştım çünkü biliyordum ki suçluluk duygusuyla kendilerini çok kötü hissedecek ve uzun süren bir depresyona gireceklerdi onları tanıyordum hassaslardı ve ben onların benim yüzümden acı çekip üzülmelerini istemiyordum.
Ama artık ne kadar istemesen de eve gitmeliyidim çünkü evimi özlemiştim bide jimin ve jung'a yük olmak istemiyordum .
Öğlen eve gitmeye kararvermiş ve junglara veda edip onların evinden ayrılmıştım ama yarın yine gelecektim çünkü kurşun döktürücektik umarım yarın başıma birşey gelmezdi çünkü işin
içinde jung vardı.
Eve yürüyerek gitmeye karar vermiştim ve yürürken şunu fark etmiştim yollar normalden çok daha ıssız ve çok daha sessizdi açıkcası bu beni biraz korkutmuştu.
Evin önüne geldiğimde korkudan etrafa bakarken karşı dairenin çok eski olduğunu görmüştüm bence yıkmalılardı tehlikeli olabilirdi.
Sonunda nekadar korksamda içeri girmeye karar vermiştim kapıyı açıp içeri girdiğimde ortalıkta ölüm sessizliği vardı.
Yavaşça içeri girdim ve biraz bekledim birşey olmadığı için çok rahatlamıştım . Mutfağa gidip bir bardak su içerken düşündüm belkide jimin haklıydı bilinç altım bana oyun oynamıştı ama çok net belimde bir el hissettiğime emindim .
Fazla takmadım ve elimdeki bardağı yıkayıp yerine bıraktıktan sonra odama doğru yürüdüm üstümü değiştirmeliydim kendi kıyafetlerimi özlemiştim ama ondan önce bir duş alsam iyi olacaktı çünkü hava çok sıcaktı ve ben deli gibi terlemiştim .
Kıyafetlerimi çıkardıktan sonra duşa girdim hala aklım 2 gün önce olan olaydaydı düşündükçe tırstığım için hızla duş alıp düştan çıkmıştım tam kıyafetlerimi giyeceğim sırada sert ama tatlı bir rüzgar hissetmiştim tırsmıştım ve izleniyormuş gibi hissetmeye başlamıştım biryerde cam açık kalmıştır diye fazla takmadım.
Kıyafetlerimi giymeye başladım t-shirtümü giydikten sonra pantolonumu giyeceğim zaman sanki biri çekmiş gibi havlu yere düştü fazla umursamadım sonuçta havlu bu düşer dimi?
Pantolunumuda giydikten sonra işim olmadığı film izlemeye karar vermiştim mutfağa gidip patlamış mısırları patlatmaya başladım .
Beklerken birden belimde gördüğüm ellerle ve üzerim çöken ağırlık tam bağıracağım sırada belimdeki el ağzımı kapatmıştı bu hareket ile yerime yine çivilenmiştim resmen .
"Jungkook belin çok ince güzelim "
Bana sarılıyordu kimse yada herneyse bana sarılıyordu korkudan deli gibi titriyordum.
"Jungkook korkuyormusun benden ?"
Konuşmak istiyordum ama sesimi bulamıyorumdum sesimi bulduğumda zorlukla konuştum .
"K- k kimsin s sen "
Lanet olsun ki acayip korkuyordum başım dönüyor gözlerim kararıyordu.
"Senin çağırdığın hayaletim bebeğim"
Nefesimi tutmuştum hem korkuyordum hem de deli gibi titriyordum başım dönmeye devam ediyor ve gözlerim kapanıyordu.
"Jungkook nefes al bebeğim "
Gözlerim kapanırken ve bilincimi kaybederken duyduğum son şey buydu .
-------‐--------------------------------------------------------
Sonunda üşengeçliği bırakıp bölüm yazdımmm bunun için bir tebriği hak ediyorum .
Gerçi pek okunmuyor ama yazıyomm işteee
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Did I summon a ghost?
FanfictionJungkook şaka olsun diye hayalet çağırmıştı nerden bilebilirdi ki karşı dairede yıllar önce ölen kim taehyungu çağırdığını?