"ආයිශ් මගෙ ඔලුව...."
මන් එතනම තිබ්බ බිත්තියකට හේත්තු උනත්
"zhan, are you ok?"
ඒ අපේ professor dr. kim
"අහ්ම්ම්... ok sir"
ඒත් එක්කම මන් professor ට වෙනසක් නොපෙන්නවම එන්න ආපු වාට්ටුවට කෙලින්ම ආවත් මගෙ හිත නම් දැන් කොහෙත්ම එක තැනක නෑ.....ඒ දැන දැනත් මන් සාමන්ය විදිහටම ඉන්න පුදුම විදිහට උත්සාහ කලා.
දවස් දෙක තුනක් ගෙවිලා යනකොට campus එකේ ප්රොෆෙසර් කෙනෙක්ගෙ පනිවිඩයක් පිටම මට icu එකට යන්න සිද්ද උනා.... ඒත් icu එකේ එක room එකක් ඉස්සරහින් යනකොට මගෙ ඔලුව ඇතුලෙ ආයෙමත් අර කටහඬ දෝන්කාර දෙනකොට මන් ලග තිබ්බ බිත්තියක් අල්ලගත්තේ වෙනද වගෙ නැතුව මගෙ කකුල් දෙකත් අද පන නැති වෙන්න ගත්ත නිසා.
ඒත් එතන තව සෙනග හිටියා. ඒ පේශන්ගෙ පවුලේ අය වෙන්න ඔනේ..ඒත් මට ටික වෙලාවකින් මගෙ කන ලගින්ම වගේ ඇහුනේ අඩලම හෙම්බත් උන ගෑනු කෙනෙක්ගෙ කරුනාවන්ත කටහඩක්.. ...
"පුතේ...ඔයාට ........"
"මම හොදින් ආන්ටි....."
මන් හයියෙන් හුස්ම ගන්න ගමන් ඔලුව උස්සන්නෙ නැතුවම කියද්දි ඒ මනුස්සයා යන්න ගියා..
එහෙම ටික වෙලාවක් ඉදලා මන් ඔලුව උස්සනකොටම දැක්කෙ එතන icu room එක ඇතුලෙ ඩොක්ටර්ස්ලා ගොඩක් වටවෙලා ඉන්න මැශින් ගොඩකින් ජීවිතේ යදින හරි හමන් මූනක්වත් නොපෙනෙන කෙනෙක්ව. හේතුවක් නොදැනම මගෙ පපුවද අමුතුම රිද්මයකට ගැහෙන්න අරන් තිබුන වගේම නොසෑහෙන කැක්කුම අරන් තිබ්බා.
YOU ARE READING
My love is never end (Short FF) ( yizhan FF ) Complete
Fanfictionදුක් කම්කටොලු දහසක් බාධක මැද පතාගෙන ආ ආත්මීය ප්රේමය....❤️💚