Atsushi'nin ağzından
Of bugün okulun ilk günü. İnşallah bir arkadaş edinirim. yalnız kalmaktan çok korkuyorum. Neyse ezik değilsin sen Atsushi, yaparsın. gör bak okulun en popüler çocuğu olacaksın!
saçlarımı süpürge makinesiyle yaptıktan sonra kahvaltımı hazırladım. üç küçük zeytin, iki tane domtis, azıcık beynir ve çok reçel koydum. afiyetle yedikten sonra 40 numara ayakkabılarımı giyip evden çıktım.
okulun önü
yuh lan..herkes yine ikili üçlü takılıyor bu ne hız be.. gerçi bunlar üst sınıftaki öğrenciler..benim sınıfımda nasıl kişiler var acaba..mal mal kişiler yoktur umarım. uğraşmak istemiyorum.
sınıfa doğru yürürken bahçede kendisini asmaya çalışan bir öğrenci gördüm ve koşup onu kurtardım.
NAPIYON SEN AMK!
Dazai: intihar ediyorum belli olmuyor mu?
Görüyoruz herhalde... benim anlamadığım neden kimse koşmadı? yoksa zorbalık falan mı görüyorsun?
Dazai: Hayır. sandığın gibi bir şey değil. Hayat sıkıcı işte.
Baya mantıklı bir sebepmiş. Allahım bir mal çıktı karşıma. Kim bilir daha kimlerle karşılaşçam..
Dazai: Bu arada..ismin neydi?
Atsushi..
Dazai: Bende Dazai. Memnun oldum Atsushi-kun. Beni kurtardığına göre sana bir teşekkür borçluyum.
Ha..?
Dazai Atsushi'ye bir kağıt parçası verir.
Dazai: Kendini hazır hissettiğinde buluşalım. Hadi bay bay~
Dazai-san'ın verdiği bu kağıt parçasını hala anlamış değilim..içinde silahlı öğrenci konseyi yazıyırdu..o ne lan. klüp falan mı? aman öğreniriz..şimdi derse girmem lazım.
